Annesiz Büyüyen Bir Çocuğun Psikolojisi

Gizli Üye

Bugün farklı olacak bütün içimi dökeceğim...


En baştan şimdiye kadar gelelim bakalım bu biraz zor olacak bana ama yeter dayanamıyorum artık...


Küçüklük işte henüz ne olduğunu bilmezsin, evde bir şeyler eksiktir ama anlamazsın. Bir özlem gibidir küçükken ama sonrada büyürsün ve bu nefrete döner. İçimde hep bir boşluk olmasının nedeni bu, bunu kimse dolduramıyor.


Sonraki yılllarda anlıyoruz farklı farklı anlamlar yüklüyoruz...


Arkadaşlarının anneleri var peki senin?


Anneler gününde annene ne alacaksın?


Herkesin annesi okula kek pasta götürüyo ya benim... Büyük bir yutkunma ..


İçine kapandıkça kapanırsın..


''senin annen ne yapacak?''


Küçükken acının tadını almaya başlıyorsun artık, diğer çocuklardan farklılaşıyorsun, uzaklaşıyorsun. Kimse yanında olmuyor.


Gündüzleri her neyse desem de gece bir yük üstüme biniyor...


Annesiz Büyüyen Bir Çocuğun Psikolojisi

bu özlem biter mi?
diner mi bir gün?
kavuşsan unuturmusun özlediğin her bir günü?
karşılık şart mı özlemen için?


Maalasef bunun hesabını kimse vermiyor.. Hayata 1.0 yenik başlıyorsun ve diğerleri geliyor..


Annesiz Büyüyen Bir Çocuğun Psikolojisi

Hem kendi içimde hemde dışarıda çok yalnız olduğumu fark ediyorum, dertleşecek birini bulsam ya kazık atıyo ya da bu da geçer gibi ifadeler. Kimse ilaç olmak istemiyor.


Annesiz Büyüyen Bir Çocuğun Psikolojisi

Sonra büyüyorsun işte, yeni insanlar tanıyorsun ya da birine kalbini ona veriyorsun, annesizlik özlemini ona yıkmış gibi hiç yanlış yapmıyosun ona sadık kalıyosun kırmıyosun ama ne yazıkki hayata 1.0 yenik başlerken daha çok gol yeyip ''Ha böyle mi miydi'' diyip kalbin bir kez daha yanıyor yanıyor sönmüyor...

Annesiz Büyüyen Bir Çocuğun Psikolojisi
6 Cevap