İki yıllık ilişkimizdi. Daha önce 2 kere kısa süreli ayrılıklar yaşadık. Genelde benden kaynaklı açılan problemler ve yaşadığımız tartışmalardan. Bir senemiz uzaktan, bir senemiz de aynı şehirde geçti. İkimizin de okul hayatı yoğundu, ikinci dönem onun stresi de çoktu mezun olmak için. Yine çıkan tartışmalar sonucu olumsuz etkilenmesinden ayrılmak istediğini söylemişti.
Sınavları bitene kadar uzakta kalmak istedi. Ben bitsin istemedim, son bir aydır olumsuz düşündüğünden beri karşısına çıkıp bitmesin diye ağladım, deftere kendimi o zamana kadar paylaşamadıklarımı, ona olan sevgini aşkımı dile getirdim. Okudu hepsini ama düşüncesi değişmedi. Tekrar tekrar ağladım pişman olduğumu söyledim olmadı. Üç gün önce konuştuk karşılıklı ayrılmak istediğini söyledi sorunları anlattı. Bana hayal kırıklığı olduğumu geçmişi telafi edemeyeceğim bana gülümseyerek Bi daha bakamayacağını söyledi.
Sarıldık birbirimize ayrılırken ona onu sevdiğimi söyledim o demedi ama. 'Bir daha umut etme!' dedi. Dik kafalı olduğumu da söylüyordu tekrar evine gelip ya da tel açıp ağlayacağımı düşünüyordu. Bu konuşmadan sonra yapmadım. Üç gün sonra hiç gelmediği kütüphane çevresine beni yoklamak için geldi, dışarıdan bana bakıp geçerken gördüm onu.
Bir süre sessiz kalacağım işe yarar mı barışır mıyız, ne yapabilirim yardım eder misiniz?
Kafanızı olan biteni gözden geçirebilmek adına sessiz kalın. Ona karşı bir hamle yapmak yerine kendi hayatınıza odaklanın. Olaylar ve ondan uzak durdukça daha sağlıklı bir bakış açısı kazanacağınızdan emin olun. Okuduğumdan anladığım kadarıyla sorunların kaynağının sizin davranışlarınız olduğuna inanıyorsunuz ancak unutmamanız gereken bir şey var. İlişki iki kişiliktir ve bütün sorunlarınız kaynağı siz olamazsınız. Sadece şu aşamada onun eksiklerini görmekte zorlanıyorsunuz. Bu mesafeli döneminiz bunu fark etmenizi sağlayacaktır. Geri dönmesini beklemektense kendi dünyanızı hayallerinizi geleceğinizi düşünün. Bir insan üzerine hayatınıza yön vermek ne derecede doğru? Bu süreçte hatasını eksiklerini fark edip dönmek istediğinde sizde sağlıklı bir düşünceye sahip olun ve gözden geçirin. Herkesin zor zamanları olabilir ancak o birlikte aşmak yerine sizden uzaklaşmayı tercih etmiş. Bu bile aslında ilişki olgunluğuna sahip biri olmadığının göstergesi. Sizin ilişki sorumluluğunu sahip ve her koşulda yanınızda olacak birine ihtiyacınız var. Kendi değerinizin farkına vardığınız bir gelecek diliyorum.
Hocam çok teşekkürler yorumunuz için. Bir gün önce ayrıntılı bir şekilde sorumu şu şekilde yine yöneltmiştim. Burada yaşanan sorunları süreci daha ayrıntılı yazdım göz atabilirsiniz. Sanırım link atamıyorum :/
İki yıllık ilişkimizdi, ilk senemiz uzaktan başlamıştı, bir kısa ayrılık o süreçte yaşamıştık. Tam bir sene önce de buraya gelmeden yaşanan tartışmalar, ona yeterli değeri vermediğim düşüncesiyle buraya gelirken çıkan tartışma sonucu ayrılık sürecine tekrar gelmiştik. Ben pişmanlıklarımı anlatıp ona kendimi ifade ettiğimde tekrar başlamıştık ilişkiye. Şimdi bir senenin sonunda yine ayrıldık. Birbirimizle vakit geçirmeyi seven okul hayatımız yoğun olduğundan stresli yoğun dönemler geçirdik. Kış döneminde tartışmalarımız pek yoktu ama ikinci dönem onun stresi daha çoğaldı mezun olabilmesi gerekiyordu. Her ne kadar dikkat etmeye çalışsam da tartışmalar çıktı maalesef, o da bunlardan olumsuz etkilendiğini sınavlarında etkili olduğunu söyledi. Ama dönem içinde yaşadığımız bu krizlerden çıkmayı başarmıştık. Ben de mayısla beraber daha dikkatli davranıyordum ama onun tahammülü de azalmıştı küçük şeylerden tartışmalar çıkabiliyordu çok sürmese de. Dönem sonunda ders notları başarısız gelince sınavlara girmek için uzaklaşmak istediğini söyledi Temmuz ayında. Ben de ilişki için temel iletişimi devam ettirelim dedim, tamam dedi ama buluşmak istemeyip yazdığım mesajlara sinirli tepkiler verdi.
Anlamadım karşısına çıkıp sormak istedim hep tartışmalar yaşandı, onu rahat bırakmıyorum köstek oluyorsun diyordu. Sonra da sınavları bitince ayrılmak istediğini söyledi. Güveninin kalmadığını söylemişti, bir deftere onuna paylaşmadığım iki yıl içindeki ilişkimizde soru işareti olan kendimi ailemi çevremi anlattım, güvenmesi için bir adım attığımı kendimi bu zamana kadar aşamayıp bunları paylaşamadığımı sonra da vakitsizlikten bir türlü anlatamadığımı söylemek istedim. Ona olan aşkımın sevgimin büyüklüğünü anlattım, hayallerimi, yarım kalan planlarımızı her şeyi yazdım. Hatta çocukluktan itibaren albüm fotolarımı paylaştım. Okudu ama yine bir şey değişmedi pişmanlığımı anlattım, bitmesin dedim. Önce düşüneceğim dedi, bir iki hafta sonra da iki gün önce buluştuk konuşmak için sorunlarımızı anlattı. Bana empati yoksunu olduğumu, sürekli trip atan, dik kafalı olduğumu, kavgacı çift olduğumuzu arkadaşlarının düşündüklerini, onların yanında yaşanan tartışmaları, sınav döneminde çıkardığım tartışmadan dolayı olumsuz etkilendiğini, bana bir daha gülümseyerek bakamayacağını, hayal kırıklığısın dedi, geçmişin telafisinin olmadığını söyledi. Tüm bunlardan sevgisinin azaldığını soğuduğunu da söyledi. Sınır koyup uzaklaşmak istiyorum dediğinden ayrılık konuşmasını yaptığı iki gün önceye kadar tam 2 ay süre geçti. Uzaklaşma kararından önce yumuşama dönemindeydik, beni yine önemsiyor ilişkimize önem veriyordu, öyle büyük bir kriz yaşamadan bu noktaya gelmesini anlamlandıramıyorum. Acı çekiyorum. Yaptığımız tartışmalar hep boş saçma sebeplerdi, kendimi aşıp her şeyi anlatamadım, zamansızlıktan da fırsat bulamadım. Anladım tüm bunları ama geç diyor. Bir şeyler düzelse de bazı şeyler değişmez diyor.
Hocam, Sürekli beni suçlayan dille getirdi bu ayrılığı ben de ilişkimizdeki hatalarımı bildiğim için pişmanlığım çok maalesef. İlişkiye başladığımızda ben ona sevgisinin değerini göstermedim özelikle de uzaktayken ilişkimiz. Buraya geldiğinde bu durumu aştık yeniden başladık tam bir sene önce. Beraber vakit geçirmeye başlayıp paylaşımlarımız arttığından güzeldi her şey. Ben ona sevgimi güzel bir şekilde ifade ediyordum, onun güzel sevgisini en başından hep aldım zaten samimiyetimizden sevgimizden hiç ödün vermedik beraber hep güzel vakit geçirmek için zaman ayarlamaya çalıştık. Ama ikimiz de yoğunduk onun ikinci dönem stresi çoğaldı mezuniyeti için son döneminin içindeydi ek sınava kalan ilk dönemden 2 dersi olmuştu bile. İkinci dönem bana rahat geçsin istiyorum diye başından eksik sıkıntı gördüklerini anlattı. Tartışma çıkmasın dedi, aile vs bilgilerimi paylaşmamıştım ben çok bunları benden beklediğini söyledi. Söz verdim tartışma açmamak için ama maalesef saçma bir sebepten başlattığım tartışma ilk sınav dönem haftasında çıkmış oldu.
Özür diledim, bu tartışmada anne babamın ayrı olduğunu da söyledim bu durumu ben aşıp paylaşamamıştım o yüzden bilgilerimi hep sıırlı tutuyordum. Krizden çıktık ama bana güveninin de azaldığını söyledi artık. Tamam dedim her şeyi yola koyacağım. Ama olmadı, küçük tartışmalarımız çıkmaya devam etti, aslında onun da tahammülsüzlüğü arttı bu süreçte. Ben ailemle ilgili her şeyi daha rahat anlatmaya hazırdım ama paylaşamadım vakitsizlikten bir türlü olmadı. Dönem sonu geçsin diye beklerken sona doğru çıkan küçük pürüzlerle soğuk davrandı notla açıklanınca da uzakta kalacağım diyerek bu süreç oluştu işte hocam. Ben çok üzgünüm, ne ayrılığı anlamlandırıyorum ki ondan ayrılmayı düşünmüyordum. Yola koyabilmek mümkünken bunları o öyle görmüyor artık. Gerçekten mi diyorum, gerçekten mi ben kendimi aşmışken ona güvenim inancım tam olmuşken...
Hocam gel bide benim hayatı bi gözden gecir yemin ediyorum 1000 bölümlük dizi gibi helal 😂