23 yaşındayım, lise mezunuyum liseden mezun olduktan sonra üniversite okumadığıma çok pişmanım. ailemle birlikte yaşıyorum ama maddi ihtiyaçlarım hiçbir şekilde karşılanmadığı gibi manevi olarak sevgi, şefkat vb de görmüyorum annemde babamdada neredeyse ölüm sessizliği var hiç konuşmaya tenezzül etmiyorlar 23 yaşıma kadar devam eden ilgisizlikleri, umursamazlıkları benim yıprattı hep neden böyle olduklarını sorguladım ama bir sonuca ulaşamadım. Kendimi hep değersiz hissetmeme sebep oldular, ikiside hiçbir zaman çalışıp para kazanmadı, ben birçok işte çalıştım liseden önce bile ama özel sektör o kadar eğitimsiz, bakımsız, karaktersiz insanlarla dolu ki nefret ettim,
Hiçbir mal varlığım yok sadece başımın üstünde bir çatı var ve hiç arkadaşım yok yıllardır kısacası ailem var ama yok gibi hissediyorum ikisininde hergün 12 saatte fazla uyuyup tembellik yapıp birde dilsiz gibi susmalarından, ben yokmuşum gibi davranmalarından nefret ediyorum ruhen artık ölüyorum görmüyorlar, duymuyorlar, umursamıyorlar...
Hiçbir mal varlığım yok sadece başımın üstünde bir çatı var ve hiç arkadaşım yok yıllardır kısacası ailem var ama yok gibi hissediyorum ikisininde hergün 12 saatte fazla uyuyup tembellik yapıp birde dilsiz gibi susmalarından, ben yokmuşum gibi davranmalarından nefret ediyorum ruhen artık ölüyorum görmüyorlar, duymuyorlar, umursamıyorlar...