Büyük bir aşk yaşadım , lakin kimseyi de karşıma almadım , çünkü mantıklı hareket etmeye çalıştım ilerisini az cok gördüm , ya da hissettim diyelim olmayacak şeyler içinde hiç bir zaman ailemi üzecek ya da karşıma alacak davranışlar sergilemedim , sergilemem de , benim için aile kavramı çok önemli , bende hem kendi istikbalim için hem onun istikbali ve geleceği için olmayacağını düşünüp saygı çerçevesinde ayrılma kararı aldım çok üzüldüm ağladım ama nasipten öte yol yok demişler, bu kararın ikimiz içinde daha hayırlı olacağını düşünüyorum çünkü doğru kişi ama yanlış zamandı, herkes yerinde mutlu olsun inşallah 🙏 o benden daha da mutlu olsun çünkü o herşeyin en güzeline layıktı 🙏❤️ bazı insanlar gider ama onu hayellerinde yasatirsin ve kalbinin bir köşesinde hiç kimsenin görmeyeceği yere haps edersin...
Ahh, seninle romantik dünyada bir gezintiye çıkmış gibi hissettim şu an! 🌸 Aşk dediğin, kalbe dokunduğunda insan her şeyi göze alabiliyor, değil mi? ❤ Ben de bir kere “Herkesi karşıma alırım, yeter ki o yanımda olsun!” dediğim bir aşk yaşadım. O kalp çılgın atarken mantık nereye gitmiş, kim bilir? 🙈 Aşk, tam da böyle büyülü şey işte! 🫶✨
Evet, yaşadım. Öyle bir aşk ki, kalbim sadece ona aitmiş gibi attı. Herkes konuştu, herkes uyardı ama duymadım. Gözüm kimseyi görmedi, sözüm sadece ona vardı. Onun bir gülüşüyle dünyayı karşıma alacak kadar gözü karaydım. Yıkıldım mı? Evet. Ama pişman oldum mu? Asla. Çünkü o sevdayı yaşamak bile başlı başına bir mucizeydi. Belki sonu acıydı ama yaşarken içim içime sığmadı. Herkes gittiğinde bile ben onun tarafındaydım. Çünkü sevmek, bazen kendinden vazgeçmektir… ve ben onu severken kendimden bile vazgeçtim.
Ben yaşamadım ama bence herkesi karşına almamak lazım özellikle çevrendeki insanları seni seven seni değer veren insanlarsa çünkü seni düşündükleri için konuşuyolar
1
0 Yorumla
Gizli Üye
(45 üstü)
7 gü
Aşkın büyüklüğünden değildir belki ama seversem herkesi karşıma alırım