Yargılamadan bu düşüncelerden kurtulmam için yardımcı olur musunuz, en azından bir kardeşiniz olarak?

Cano95
Merhaba. Babasız büyüyen, akabinde ablasını kaybeden, abisinin bir abi gibi davranmadığı 20 yaşında genç bir kızım. Geçen seneye kadar sınırlarımla yaşıyordum, kimseyi hayatıma almıyordum. Çünkü birini sevemezdim, biri de beni sevemezdi. Hayatıma giren adamı bir sevgili olarak değil bir baba figürüyle seveceğimi biliyordum ve bu da bana zarar verecekti. Yüzü ve fiziği güzel olan bir kızım. Birinin benimle bunun için birlikte olmasını da istemiyordum. Zaten yapım gereği hayatım boyunca içine kapanık bir kızdım. Geçen sene hayatıma bir adam girdi. Ben kaçarken o kovaladı kelimenin tam anlamıyla. En sonda da ona karşı bir şeyler hissettiğimi gördüm ve açık açık bana zarar verebileceğini söyledim. Reddetse de bu size anlattığım şeyleri anlatınca bunu anladı ve bana evli olduğunu söyledi. Şoka girmiştim. Bu zamana kadar ilk defa birine karşı bir şey hissediyordum ve o da evliydi. İletişimi kestik, tekrar konuştuk, ayrıldık, tekrar konuştuk. Bu sirkülasyon böyle devam etti, en sonda tamamen ayrıldım ondan, 6 ay kadar. Geçen ay polis olmasından ve bir patlama olmasından ve onun da orada görev yapıyor olmaısndna dolayı içime bir korku girdi. Ne kadar kendimi tutmaya çalışmaya tutamadım, ona yazdım. Bana suçlu gibi davrandı. Belki haklıdır, bilmiyorum. Aramıza mesafeyi koyan bendim ama bunu eşi ve kendi hayatı için yapmıştım. Ben öyle bir kız değildim çünkü, ondan uzaklaşmak için ve boşluğa düştüğüm bir an ona yazmamak için onu engellemiştir 6 ay kadar. Onları yüzüme vurdu. Sonra tekrar konuştuk. Zaten bir hafta geçmeden bunun yanlış olduğu gene bir tokat gibi çarptı yüzüme ve her şeyi paylaştığım annem yanlış yaptığımı söyleyince gene ayrıldım ondan. Halen unutamıyorum. Ayrı kaldığımız sürelerde çok acı çektim. Garip bir şekilde aklıma geliyor ve ağlıyorum onun için. Herkesin olgun diye nitelendirdiği kız böyle bir yanlış için kendinden ödün vermişti. Kaba taslak anlattığıma ve psikolojimi anladığınızı düşündüğümde göre sizden istediğim şeye geleyim: Şu an her gün onu rüyalarımda görüyorum. Gözyaşlarıyla ve mutsuz bir şekilde güne başlıyorum. Aynı şekilde gözyaşlarıyla uyuyorum her gece. Belki bu onun umurunda dğeşl. Belki beni sevmemiştir. Belki onun için hiçbir şeyim ama ben bunu sormuyorum, ben bunlardan nasıl kurtulacağımı soruyorum size. Hayatıma girmek isteyen birçok kişi var, çoğu da düzgün insanlar ama ben kalbimde başka biri varken kalbimdekini unutmak için başkasıyla olamam. Sağlıkçıyım, bu 12 bin sağlık personeli alımında atanacağımı düşünüyorum. Bu bana unut veriyor. Üstelik onu düşünmemek için ehliyet kursuna gittim, yeni uğraşlar buldum kendime. Zaten çok kitap okuyan bir kızdım, daha da çok okumaya başladım. Arkadaşlarımla bir. Şeyler de yapıyorum ama olmuyor, bazen, öyle bir an oluyor ki aklıma geliyor. Ne güzel bana bakmıştı diyorum. Hep güzel şeyler düşünüyor, kötü olan şeyleri düşünmüyorum. Lütfen yardımcı olun bana. Aramamak için kendimi zor tutuyorum. Çünkü ararsam sesini duyacağım iyi hissedeceğim ama aramakla kalmayacak bu.
Güncellemeler
+1 yıl
Şunu da belirtmeme izin verin, kendi 35 40 yaşlarında biri değil, 27 yaşında. Ayrıca görev yeri burada olduğu için kendi tek başına geldi eşi burada değil.
Yargılamadan bu düşüncelerden kurtulmam için yardımcı olur musunuz, en azından bir kardeşiniz olarak?
8 Cevap