İntihar etmekten korkuyorum. Evli ve bir cocuk babasıyım.( Oğlum 10 yaşında otizimli.)
Bundan 10 sene önce oğlumun 6 aylıkken otizim tanısı konuldu. Şaşkınlık içerisinde kaldım. Eşimle Modumuzu ne olursa olsun düşürmedik.9 yıl Sonuna kadar gece gündüz mücadele ettik bilgi almadığımız Gitmedigimiz doktor kalmadı. Oglumun nöbetleri mi dersin , krizlerimi dersin , kusmaları ve sonradan ortaya çıkan hastalıkları mı dersin Ama ben çok yoruldum. Eşim en azından oğlumla daha cok vakit geçirdiği icin huylarını dertlerini biliyordu. Bir yandan iş bir yandan ev işlerinden dolayı ogluma odaklanamıyordum. Otizimli bir cocuk 10 çocuğa bedel olduğu için masrafları ağırdı. Özel egitimlere alıyordu. Bir gram gelişme yok. Evet Anne Babanın eğitimi çocuk konusunda başa gelir.. Ama Sosyal hayatımız resmen yok oldu. Gecem gündüzüm yoktu. Oglumun hastane masrafları için Krediler cektim. Artık yetişemez duruma geldim.20 saati çalışırdım 4 saatim uyumakla gecerdi eve gelince yorgunluktan çocuğun yüzüne bakamaz oldum. gözlerimi açamıyordum.
Artık depresyona girmeye başladım. Kafamı duvarlara vurmaya başladım. Hep beynimde nasil intihar edebilirim soru işaretleri yer alırdı. Ama intihar etmekten korkuyordum. Ya Başaramazsam? Stresten saçlarımın dökülmesi. 80 kilodan 60 kiloya düşmesi. Eşim sürekli teselli ederdi. Ama hic bir faydası olmuyor.
Psikolojik destekde aldım ilaçlar içtim. Fayda olmadı.
Doktor Beni 1-2 ay psikiyatri kliniğinde yatmamı önerdi. Kabul edemedim. Çaresi olacakmı olmayacakmı. Kararsız kaldım. :(