Ailemi çok seviyorum ancak iletişimimiz çok kopuk. Annem de, babam da, kardeşlerim de öncelik olarak hep kendilerini düşünen insanlar. Birbirimiz için asla fedakarlık yapmıyoruz, olayları hepimiz kendi bakış açımızdan değerlendiriyor ve ona göre tavır sergiliyoruz. Maalesef ben de öyleyim.
Ayrıca herkes kendi dünyasında diyebilirim. Babam arkadaşlarıyla gezer gece geç vakitlere kadar gelmez, ağabeyim arkadaşlarıyla takılır hiçbir yemeğe gelmez annem ise yemeği önüne konulunca dünya umrunda olmaz. Aile içinde etkili iletişim kurmayı ve empati kurmayı nasıl öğreniriz?
Ayrıca herkes kendi dünyasında diyebilirim. Babam arkadaşlarıyla gezer gece geç vakitlere kadar gelmez, ağabeyim arkadaşlarıyla takılır hiçbir yemeğe gelmez annem ise yemeği önüne konulunca dünya umrunda olmaz. Aile içinde etkili iletişim kurmayı ve empati kurmayı nasıl öğreniriz?
Aile demek birlik demek, beraberlik demek, gerektiğinde fedakarlık demektedir. Ailenin her üyesini kabul etmek, koşulsuz sevmek, fikirlerine saygı duymak, değer vermek gerekir. Öncelikle bunları hatırlamak gerekir. Bunların akabinde birkaç pratik önerim olacak.
Öncelikle birinin çıkıp bunun üzerine kırmadan, dökmeden, suçlamadan bir kafa açıcı, farkındalık oluşturacak bir konuşma yapması lazım. Her gün mutlaka aile üyelerinin yemek de dahi olsa bir araya gelmesi gerekmektedir. Her aile üyesinin birbirine vakit ayırması gerekmektedir. Her hafta sonu en az günün birkaç saatini farklı etkinlikle düzenleyerek birlikte geçirin.
Sadece başarı değil, başarısızlık gibi olumsuz tablolar da konuşulmalı ve herkesin herkese destek olması gerekir. Bunu da birbirlerine ifade etmesi son derece önemlidir.