Çocukluk dönemim pek güzel geçmedi. Maddi yetersizlikler, hayat zorluğu, dışlanmışlık hissi beni yazmaya itti. Kendi iç sesine sığınan bir çocuktum. Hiçkimse yoktu yalnız ben, iç sesim ve kalemim vardı.. Yazar yazar dururdum. Karşımda biri varmış gibi. Ciltlere sığdıramadım bazı şeyleri. Gücümü kendi içimden alan bir çocuktum. Ve evde benden ön planda tutulan proje bir çocuk vardı ablam. O hep mükemmel çalışkan bense ikinci plana atılan farklılıkları için aşağılanan biriydim. Yaşadığım şeyler bu gün ben olmamı sağladı. Hayalimin ilk kademesini tamamlayıp Edebiyat öğretmenliği okudum. Bu tercihi de ailemden gizli olarak yapmıştım çatışma içindeydim onlarla farklı karakterlerimiz var çünkü karşıydılar mesleğine bile. /biraz uzun oldu yazı, içimden geldi. //
Hayır yaşamadim dayak yemekle sevilmekle dislanmakla geçti oyun oynamaya korkardık iş tutmakla geçti tarlada bağda inek gutmekle geçti baba rahatına düşkün olunca çocukları da çalıştırır çocukmocuk dinlemez naparsin herkesin kendine göre sorunları var keşke biraz daha anlayışlı merhametli ailede olsaydım
Hiçbir zaman yaşıtlarım gibi giyinemedim kadın reyonu veya annem dikerdi içimde kaldı hatta bir anım var hiç unutmam karneler günüydü herkes pullu renkli bebekli giymişti bana göre bulamadı annem ve kadın reyonundan almıştı utandım giymedim dalga geçerler diye okul elbisesiyle gittim 😢🤣🤣
Çocukluğumu evin içerisinde yaşadım aslında ama iyi ki böyle yaşamışım sokağın iyi olduğu kadar kötü yanlarıda var aile sevgisiyle bilinçli etrafıma saygılı terbiyeli bir birey olarak yetiştim çocukluğumun en güzel yanı bence annemle kitap okumak aktivite yapmak ve disney izlemek disneyle büyüdüm diyebilirim benim için en güzel çocukluk
Bügün bu soruyu kendi kendime sordum. Hayir yaşayamadim maalesef. Erken yasta yok misafir geldi hizmet et yok ev temizligi derken yillar su gibi akip gecti. Ve Şu an mağzaya gittigim zaman gözüm oyuncak bebeklerde kaliyor. Yaşım 25. 😔
Bir yüksek ses bile bir çocukta travma etkisi yaratır. Bencil ve ebeveynlik yapmasını bilmeyen çiftlerin çocuk yapmaması , destek almadan eğitmemesi gerekir
Kızlar & Erkekler Ne Diyor?
Görüş
19Görüş
Evet çocukluğum güzel geçti
şanslıymışsın
Çocukluk dönemim pek güzel geçmedi. Maddi yetersizlikler, hayat zorluğu, dışlanmışlık hissi beni yazmaya itti. Kendi iç sesine sığınan bir çocuktum. Hiçkimse yoktu yalnız ben, iç sesim ve kalemim vardı.. Yazar yazar dururdum. Karşımda biri varmış gibi. Ciltlere sığdıramadım bazı şeyleri. Gücümü kendi içimden alan bir çocuktum. Ve evde benden ön planda tutulan proje bir çocuk vardı ablam. O hep mükemmel çalışkan bense ikinci plana atılan farklılıkları için aşağılanan biriydim. Yaşadığım şeyler bu gün ben olmamı sağladı. Hayalimin ilk kademesini tamamlayıp Edebiyat öğretmenliği okudum. Bu tercihi de ailemden gizli olarak yapmıştım çatışma içindeydim onlarla farklı karakterlerimiz var çünkü karşıydılar mesleğine bile. /biraz uzun oldu yazı, içimden geldi. //
Yüreğine sağlık gerçekten yaşadıkların kolay şeyler değil
teşekkür ederim yorumunuz için. 🪁🙏🏻
rica ederim
Hayır yaşamadim dayak yemekle sevilmekle dislanmakla geçti oyun oynamaya korkardık iş tutmakla geçti tarlada bağda inek gutmekle geçti baba rahatına düşkün olunca çocukları da çalıştırır çocukmocuk dinlemez naparsin herkesin kendine göre sorunları var keşke biraz daha anlayışlı merhametli ailede olsaydım
Peki şimdi nasıl davranıyorlar?
Hiçbir zaman yaşıtlarım gibi giyinemedim kadın reyonu veya annem dikerdi içimde kaldı hatta bir anım var hiç unutmam karneler günüydü herkes pullu renkli bebekli giymişti bana göre bulamadı annem ve kadın reyonundan almıştı utandım giymedim dalga geçerler diye okul elbisesiyle gittim 😢🤣🤣
Her çocuğun unutamadığı bir travması var nedense.
Çocukluğumu evin içerisinde yaşadım aslında ama iyi ki böyle yaşamışım sokağın iyi olduğu kadar kötü yanlarıda var aile sevgisiyle bilinçli etrafıma saygılı terbiyeli bir birey olarak yetiştim çocukluğumun en güzel yanı bence annemle kitap okumak aktivite yapmak ve disney izlemek disneyle büyüdüm diyebilirim benim için en güzel çocukluk
ne kadar güzel herkes senin gibi şanslı olamıyor
kardeşine annelik yapmak zorunda kalan bir abla hiç yaşamamıştır. çünki anne olmayı öğrenmistir küçük yaşta
Gerçekten acı bir tecrübe ama seni daha güçlü yapmadı mı?
evet daha güçlü yaptı, bence bir kadin olarak bu kadar güçlü olmak iyi değil... çoğu erkeğin gözü korkuyor ve uzak duruyor 😕
Korkan korksun boş ver
Bügün bu soruyu kendi kendime sordum. Hayir yaşayamadim maalesef. Erken yasta yok misafir geldi hizmet et yok ev temizligi derken yillar su gibi akip gecti. Ve Şu an mağzaya gittigim zaman gözüm oyuncak bebeklerde kaliyor. Yaşım 25. 😔
üzdü...
Fazlasıyla yaşadım herseye de sahip oldum çok şükür
Ne güzel şanslıymışsın o zaman
5 yaşına kadar güzeldi. Sonra bir çocukluğum olmadı.
neden peki?
5 yaşımda kaldım. Sonrasında hatirlayabilecegim güzelden çok kötü anilarim var l
neler oldu mesela?
Evet çok eğlenceli, çok güzeldi... Keşke tekrardan yaşasam
şanslıymışsın
Hayır hayvan gibi kafeste çocuk yetiştirdiler sanki
neden peki?
Tehlikeden korumak için ama hayatı öğrenmeden zaten tehlikedeyiz.
Peki öğrenebildin mi?
Çabalıyorum
Kendi çocukluğumu elimden alan bendim. Çocukluğumun katiliyim ben.
neden öyle oldu?
Ne farkeder iyi kötü yaşandı olan oldu zaman geçti hiçbir şey değişmez
Bazen gerçeklerle yüzleşmek gerekmez mi?
Pek bir şey değişmiyor
peki bu seni daha güçlü mü yaptı yoksa daha zayıf mı?
Umursamaz biri oldum
Dıştan soğuk ama içim darmadağın fakat bende önemsemiyorum artık
Yaşadım. Zorluk çektiren yıllar olsa da güzel yaşadım.
Her çocuk bir travma yaşıyor galiba
Bir yüksek ses bile bir çocukta travma etkisi yaratır. Bencil ve ebeveynlik yapmasını bilmeyen çiftlerin çocuk yapmaması , destek almadan eğitmemesi gerekir
Bu konuda çok haklısın devletin aileleri eğitmesi gerekir
Mümkünse bu devlet eğitmesin sonra sapıklar peyda oluverir
Haklısın yine de eğitim şart
Evet çok güzel bir çocukluk geçirdim. Meyveyi dalından kopardım, topaç, misket, kovboy filmleri, radyo tiyatrosu ne diyim bence güzeldi diyim.
Evet mahallede çok güzel oyunlar oynardık hep sokoklarda
Maşallah çok güzel bir çocukluk geçirdim , halen gülümseyerek hatirliyorum 😀
Hep küçükken şunu düşündüm hep çocuk kalacam. Annem babam elimden tutup beni gezmeye götürecek. 19 yaşındayken ikisini birden kaybettim.
Yaşadım en dibine kadar. Kismetliyim bu konuda.
Evet herkes kısmetli olmuyor
Bende bilmem sevgisiz büyüdüm
kim sevmedi?
Aile sevgisi de görmedim evliliklerde görmedim zaten sevgilim hiç olmadı