Yalnızlığı Tetikleyen Unsurlar Nelerdir?
Yalnızlık, ruhumuzla baş başa kaldığımız zamandır. Öyle gerçekçi, öyle acımasızdır ki... İnsanı derinden etkiler.
Yalnızlığı tetikleyen, ruhumuzdaki gerçekleri bir başkasına anlatmadığımızdan kaynaklı olan tutum ve davranışlardır. Bu tutum ve davranışları içselleştirdiğimiz zaman, kapalı kutu haline geliriz. Ve kimseye, bir açıklama yapma gereği duymayız bu yüzden.
Neden yalnızlık duyduğumuz zaman, bunu paylaşmayız?
Yalnızlığı hissetmeye başladığımız zaman, ister istemez kapalı kutu haline geliriz. Ve sürekli kendimizi sorgulamaya başlarız. Nedenler, ne içinler kafamızın içinde yankılanır durur. Bu hissi yaşadığımız zaman, kendi gerçekliğimizi bir başkasına anlatmak istemeyiz. Çünkü biliriz, bizi anlayabilecek kimse yok hayatımızda. Kendimizi, kendimizden başka anlayacak kimsenin olmadığını biliriz.
Çünkü düşüncelerimizi sesli düşünmeyiz. Ve onları da kimseler duyamaz. Anlatmaya kalksak, karşımızdaki insan kendi düşünce ve deneyimleriyle bize cevaplar verecek. Ne hissettiğimizi, ne düşündüğümüzü anlayamayacak.
Kendi kabuğumuza çekilmek, bize neler katabilir?
Kendimizi keşfetme yoluna gireriz. Ne istediğimizi, neler istemediğimizi detaylı bir şekilde düşünmeye başlarız. Öz benliğimize eleştiri yağmurları yağdırırız. Ve bu da olgunlaşmamıza sebebiyet verir. Kendimizi daha fazla tanımaya başlarız ve aslında gerçekten ne istediğimizi anlama sürecine gireriz.
Kalabalıklar ardında, yalnız olduğumuzu nasıl anlarız?
Konuştuğumuzda anlaşılmıyorsak, hissettiğimiz düşünceleri paylaştığımızda insanlara çok farklı biri gibi geliyorsak ve sevdiğimiz durumlardan bahsettiğimizde önem verilmiyorsa; yalnız olduğumuzu anlarız.
Ne yazık ki hepimiz birer yalnızız aslında. Bizi bizden başkası anlayamaz ve hissedemez...
Bu gerçekliği öğrendiğimizde, artık özgür bir ruhumuz var demektir.
Kendini bilen güzel insanlara!
Keyifli okumalar...
En İyi Cevap