Evet, biraz derin bir soru oldu farkındayım… Ama bazen insan kırgınlığını bile yorulunca fark ediyor. İçinde bir şeyleri toparlamaktan, olanları anlamlandırmaktan, kendini anlatmaktan, hep güçlü görünmekten yorgun... Belki de kırgın değil artık, sadece içindeki sessizlik bile çok gürültülü geliyor. Ve bazen en ağır yorgunluk, anlatamadığın duyguların yükü oluyor.
Biraz kırgınım, evet… Ama kırgınlıktan daha çok yorgunum artık. Çünkü her şeyi içimde büyüte büyüte taşıdım, susarak, anlamaya çalışarak, hak vermeye çalışarak yürüdüm. Ne zaman kendimi anlatmak istesem eksik kaldım, ne zaman sevdim, tam sevilmedim. Zamanla anladım ki bazı şeylere kırılmak değil, alışmak daha fazla yıpratıyor insanı. O yüzden şimdi suskunluğum, yorgunluğumun sesi oldu. Kalbimde hâlâ izler var, ama artık onlara dokunmadan devam etmeyi öğreniyorum. Ne eski gibi sitemkârım ne de tamamen kabullenmiş… Sadece yorgun bir kabullenişin içindeyim.
Bazen kırgınlık ve yorgunluk iç içe geçer, ayırmak da zorlaşır. Anlatamadığın duyguların yükü, insanın omuzlarında on kat daha ağır hissedilir. Belki de hâlâ tam anlamıyla içini dökememenin ya da tam kaçamayışının yorgunluğunu yaşıyorsun. Kendine biraz izin vermelisin, sessizlikte iyileşmek de bir adımdır. Unutma, yorgun da olsan kırgın da, her şey zamanla daha hafif gelecek. 🌙✨
Bilmiyorum... Belki de ikisi birden. Kırgınlık geçmiştir belki ama yorgunluk kalmış gibi. Hani bazı şeyleri o an çok büyütmezsin ya, ama sonra düşününce için acır. İşte öyle bir yorgunluk.
Kendimi anlatmaya çalışmaktan, hep güçlü durmaya çalışmaktan, susup susup sonra bir anda içimdeki sessizliğin bile bana bağırmasından yoruldum galiba.
Kırgın mıyım, bilmiyorum. Ama artık "neyse" deyip geçiyorum. Çünkü anlatmadığın her şey zamanla daha da ağırlaşıyor. Ve bazen en zor şey, hiçbir şey olmamış gibi davranmak oluyor.
Sanırım şu an sadece dinlenmeye, biraz kendime gelmeye ihtiyacım var.
Yorgun değilim lâkin Kırılıcak kadar zorladıysa bir insan beni eskisi gibi olmam imkansız hale geliyor ve zamanla uzaklaşıp kopmak kaçınılmaz son oluyor
Yok be yorulduk, yaşlandık. Kırılacağım kadar değerli olmadı hiçbir olay. Ailem bana yeter. Hep büyük olmak herkesi yorar. Şımarabileceği bir yer bulmalı insan
Yorgun değilim. Kırgınım ama kendime. Asıl niyetin çok başkayken , çok başka hareket edip madur edebiyatı yapan kişileri insan olmadıklarını biraz geç fark ettiğim için kırgınım ama kendime.
kırgın olamayacak kadar umursamıyorum artık hiç kimseyi hiçbir şeyi, şükür yorgunda değilim sadece sıcaklardan bunaldım bu sene çok sıcak
0
0 Yorumla
Gizli Üye
(36-45)
5 gü
Geceleri uyandırıp uykumu haraç kesiyorlar benden! Liman bildiğim bir kucağım yok. Kaçacak bir yurdum da yok. Bu kadar tenha hiç olmamıştı içim. Tekinsiz tipler dolaşıyor sokaklarımda. Firar etmiş mahkum gibiyim buralarda.