Çocukluğunuz nasıl geçti Kötü geçmiş bir çocukluk mu sizinki?

Çocukluğum korku içinde geçti diyebilirim. Babam bir terörle mücadele timindeydi o zamanlarda. 15 gün dağda 2 gün evdeydi. Ve o eve gelmesin isterdim hiç. Çünkü neredeyse her geldiğinde bağırır çağırır ve evde bir eşyaya vurur kırardı. O geldiği zamanlar eve hatırlıyorum bir sehpamız vardı. Uzun bir örtüsü vardı o sehpanın. Onun altına saklanırdım. Ya da kanepemizin ya da yatağımın altındaki boşluğa saklanırdım. Beni görmesin diye minderlerle kapatırdım yatağın altını... zor günlerdi... Sevgisini hiç bir gram olsun göstermezdi. Bizi hiç övmezdi. Başımızı bir kez olsun okşamışlığı, sırtımı bir kere sıvazlamışlığı, adam gibi doğru düzgün içten bir kere sarılmışlığı yoktur babamın. Ama okuttu. Benim eğitimime inanılmaz büyük önem ve destek verdi. Beni bir gün olsun parasız koymadı. Annem evi terketti bizi bir gün olsun aç, açıkta koymadı. Tarifsiz acılar çektirse de , Hiç göstermese de ben biliyorum. İçin de bir yerde hep sevdi beni...