Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!

Echmíadziñ

Öyle hızlı yanarsınız ki, küllerinizin uçuştuğunu gördüğünüzde anlarsınız sizden geride kalan son şeyin onlar olduğunu. Peki siz hiç düşündünüz mü, iyi bir insan nasıl kötü bir insana dönüşebileceğini? Oh, evet burada kötünün tanımı herkese göre farklılık gösterecektir, ama herkesin kendi cehennemi var; ve herkes kendi cennetini yaratabilecek gücü kendi cehenneminde bulacak.

Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!

Kötülük karşısında bir put mu olmalıydım, onlar inandığım değerleri ateşe verirlerken? yoksa sana tokat atıldığında diğer yanağını uzat diyen bir dinin takipçisi mi? Kirli bir ırmaktır insan, ona karışılmadan kalabilmek için bir deniz olmak gerek. Ama daha kötüsü, kişi kendi cennetini yaratabilmesi için bunu yapabilecek gücü kendi cehenneminde bulacak olmasıdır. Ecce homo! işte insan, işte kötülük! ellerimi bir Alman rahibi gibi açıp dua mı etmeliydim? Oh hayır, neden elimde bir kılıçla karşı koymuyordum?

Uzaktaki iyi yüreklilerin cesaret edemeyeceği türden bir kötülüktü bu.

Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!

Kuyuya gözlerimi diktiğimde gördüm, keşfedilmeyi bekleyen kendimi. Burada ateşe verdim kendimi, kıvılcımlardan yangınlara gidiyordum; o koyudan aşağıya her düştüğümde farklı bir kendimi keşfetme imkanı buldum. Kirliği bir ırmağın farklı derinliklerinde farklı bir kötülükle karşılaştım. Fakat ırmağın en altına indiğimde anladım, kötülüğün sadece bir gökyüzü olduğunu...

Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!

Ahlaksız olmaya başladım. İnsanların gözünde ahlaksız olmak kadar keyifli bir şey var mıdır sahi? Ben ahlaksız olmayı seçtikçe onlar kudurmaya başladılar. Onlar bana öfke kustular! Neden benim ahlaksız olmam onları bu kadar rahatsız ediyodu ki? Bu ahlakıyla övünen insanlar zayıftı! Onların korkularıydı erdemler! Onlar zayıflıklarından bir erdem yarattılar. Ezilmişler, sefiller, yok olmaya yüz tutanların erdemidir, duasıdır Ahlak! Kirli bir ırmakan daha fazlasıdır ahlak. Her kim ki ahlakını yüceltiyor, göreceksiniz en namussuz insanın onun olduğunu. Ben yemin ediyordum ahlaklılara karşı: ''Ömrümün sonuna kadar ahlaksız kalacağıma dair.''

Peki soruyorum size ahlaklılar, siz yemin edebilir misiniz ömrünüzün sonuna kadar ahlaklı kalacağınıza dair? edemezsiniz, korkakların türküsüdür ahlak

Merhamet kadar, zehirli bir sarmaşık var mıdır bu dünyada? vicdan kadar kendini kanatan bir günah var mıdır? Vicdan, kimileri için bir arınma gecesidir. Kişinin kendi günahlarını rahatlatmak için gözyaşı dökmek ister, kimi zaman vicdanı kanar ve yardım etmek ister, haddi olmayan şeylere karşı kendisini sorumlu hisseder. Varoluşun tüm yükünü, çileci rahip gibi taşımak ister. Olayların dışına çıktığınızda, yaşamınızda bir birey olmanın farkındalığını elde ettiğinizde, vicdanın sadece bir arınma gecesi olduğunu anladım. Kendimi vaftiz etmenin bir tonuydu, Vicdan.

Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!

İyilik, sürüde kalmaktı. Sürüdekilerle iyi anlaşmak, herkesi belirli bir komuta sürüklemekti. Herkesi aynı anda güldürmek, aynı anda öfkelendirmek aynı anda sevindirmekti. Kötülük ise, kendisi olabilenlerin, kendisi olmuşların, değerini kendisi yaratanların, kıyafetten ahlak yaratmayanların bir etiketiydi, böyle diyordu Ahlaklılar! Ne de çok severlerdi bir çarmıhta insanları germeyi! Onların gözünde kötü bir insan oldum, onların gözünde bir ahlaksız oldum, onların gözünde bir namussuz oldum, onların gözünde bir erdemsiz oldum... dünyasını kazanan kendisini kaybeder, ve ben şimdi kendimi kazanıyordum; dünyamın ellerimden kaybederken. Şimdi yeniden doğuyorum, bir hayvan ile üst insan arasında kalmış insan olarak! Yürüyeceğim üstinsana doğru!

Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!
Düşmüş Bir Meleğin Türküsü: İyi Bir İnsanın Adım Adım Kötülüğe Evrilmesi!
2 Cevap