Bugün 3 Aralık dünya engelliler günü çevrende hiç engelli yakının var mı?

Bir engelli olarak engelli kavramının fiziksel veya zihinsel olarak algılanmasına dair kırgın olduğumu belirtmek isterim. Duygu durum bozuklukları da önemli bir engel durumudur. Anlamak zor olduğu için zorbalanan biri olarak 6 yıldan fazla mobbing yaşadığım kentten ayrıldım. Şimdi başka bir ilde kurumdayım. Burada daha rahat, özgür ve verimliyim.

Engelli olmak kolay değilken toplumun bizi anlamak yerine acıması hiç hoş değil. Fiziksel engelli kişiler için kent Yaşamı, ergonomisi hiç uygun değil. Komik sayılacak cevaplar alabiliyoruz bazen sorunu dile getirince. Kaldırımlar mesela, ortasında sarı şerit taşlar vardır bunlar görme engelliler içindir. Eğer düz çizgili değil noktalı kabartı olan kısma gelmiş ise bu oranın bir kavşak olduğu anlamına gelir. Kaldırımlar sağlıklı bireyler için bile zorken bu taşları kaldırımda olan ağacın etrafından çevirmeden düz döşeyen bir sistemden bahsediyorum. Bu niye böyle sorunca görmüyor mu ağacı diyor. Muhakeme yeteneği olmayan, farkındalık olarak yok hükmünde biri. Gerçekten komik.
Biri engelini anlamış, kendini ona göre yeniden konumlayarak hayatına devam ediyor ise onu takdir etmeniz gerekir. Bunu ben gibi duygu durum bozukluğu yaşayanlar yapabilir. İlaç asla çözüm değildir. Benim normal yaşamam neden insanlara batar bunu anlamış değilim

Dünya engelliler günümüz kutlu olsun

Engelli yakınım yok lakin annem ogretmenleriydi o yüzden içlerinde büyüdüm hem bedensel hem zihinsel olarak bir çok insan tanıyorum ve hepsini tanıyor olmaktan mutluyum.. Günü kutlamak yerine engellilerin sorunlarını ve insanların onların hayatını nasıl zorlasrirdiklarini gordukcede. utanıyorum.. Bir çok konuda düzelme olsada hala yetersiz olduğunu düşünüyorum...