Bir Değişik Aşk Hikayesi

Size baş rolünde kendimin olduğu ve müthiş fırtınalı bir aşk hikayesini anlatacağım. Hani olur ya birini görürsünüz, onun göz kapakları ağır çekimde kapanıp açılır, sizin saçlarınız rüzgarda uçuşur, tam da doğru zamanda doğru yerde ve tabi doğru kişiymiş gibi...

İşte onu ilk gördüğüm zaman ben de bu doğrulardan sadece sonuncusu vardı -en azından ben öyle olduğunu düşünmüştüm 😔

Neyse çok uzatmadan hikayeme geçiyorum. Hikayedeki bu bey ile karşılaşmamız adeta yeşilçam filmlerindeki gibi olmadı, olduramadık. Ama nasıl olduğunu burada kimsenin beni tanımamasına güvenerek gönül rahatlığıyla anlatıyorum 😌

Günlerden bir gün bir muhteşem sabahın ilk ışıklarında temizlik gününün bende olmasının getirdiği kutsal görevlerimi yerine getirmek için ellerimde çöp poşetleri ve üzerimde beyaz pijamalarımla kış uykusundan uyanmış bir kutup ayısı ihtişamıyla çöpün yolunu tutmuştum.

Hedefime ulaşmak üzereydim ki söz konusu hikayemdeki ikinci baş rol olan bu bey gözüme çarptı.

Gözüme çarptı çünkü yanından geçerken kıkır kıkır gülüyordu. Tabi ki ben hemen kendi kendime havalara girip "vay be şu pasaklı halinle bile millet sana bakıyor peh" diye düşünceler içerisinde yürürken arkadan bizim beyin "bakar mısınız" seslenişiyle ona döndüm.

Ve işte olanlar oldu. Dünya dönmeyi bıraktı. Güneş gözlerine çarptı, terbiyesizin gözleri ne de güzel bakıyordu. Şirin şirin gülümsüyordu bir de. Tamam dedim. Yaza da düğünü yaparız artık. Tam da vize haftasındaydık, psikolojik olarak çok meyilliydim yani😄 Ben aklımda davetli listesini hazırlarken yine onun sözleriyle dünya kaldığı yerden dönmeye devam etti; "Arkanızda bir şey var"

Önce safça arkamı dönüp baktım ee bir şey yoktu "ne var anlamadım" dedim ama zalımın yarı bir de açıkladı kıt beyinli kız için. "Yok arkanızda kırmızı gibi bir leke olmuş galiba"

Ve "trink" eden jetonumun sesiyle yüzüm kırmızının bilinmeyen tonlarını keşfedip bürünürken, elimdeki tek şey olan suyu damlayan çöp poşetlerini arkama tutarak ayaklarımı kıcıma vura vura superluminal bir hızla eve koşmam bir oldu. Bu anı da 'unutmak istediğim ama unutamadığım en rezil, nefret edilesi anlar odası'nda kendine bir koltuk buldu 😥

Sonra ne mi oldu? Tabi ki bu karşılaşmayla birlikte destansı aşk hikayemiz başlamadı.

Çünkü bir kitabın içinde değiliz. Çünkü bu olaydan sonra o çocukla bir daha karşılaşmamak için paronayak insanlar gibi her geçtiğimde o yolu kontrol ettim. Yani kıssadan hisse, buradan çıkarmamız gereken sonuç şudur: Vizelerinize çalışın.

Büyük ihtimalle o beklediğiniz epik aşk gelip sizi bulmayacak, böyle bir beklenti içerisine girerseniz sonunuz başınızdan geçenleri zırlayarak arkadaşlarınıza anlattığınızda size dakikalarca, saatlerce höykürerek gülmeleri ve bunu her eğlenmek istediklerinde size hatırlatmaları olabilir 😞

Ha diğer bir hisse de; yataktan kalktığınız gibi dışarı çıkmayın ☝

Bu da böyle bir anıydı, sevgiyle kalın herkese iyi geceler 😊