Sizi eşyalarınıza göre yargılayan insanlar çok komik değil mi?

Bizim 10 yıldır atanamayan, bir akrabamız var; eşiyle birlikte bir hafta bizde kaldılar. Şehirde yaşamamıza rağmen evde koltuk kullanmıyoruz, geleneksel minderlerimiz var ve biz öyle rahat ediyoruz. Ama bu hanımefendi geldiği andan itibaren yüzünü astı, suratı asıktı. 'Koltuksuz oturmam, ayaklarım ağrır' gibi şeyler söyleyip durdu, resmen bizi küçümsedi. Annem o kadar uğraştı, en güzel yemekleri yaptı, elinden geleni yaptı ama sürekli bir memnuniyetsizlik ve küçümseme! İnanılır gibi değildi.

Sonra tesadüfen onların evini gördük; içerisi 1990'lardan kalma, eski mavi dolaplarla doluydu, eşyalar eski püsküydü. Üstelik biz onlara misafirliğe gittiğimizde bir zahmet edip doğru düzgün bir ikram bile yapmadılar.

Ama işin ironik kısmı ne biliyor musunuz? Bizim tanıdığımız gerçekten zengin insanlar var. Doktor cerrahlar, büyük iş yeri sahipleri, sürekli Paris'e, Norveç'e tatile giden insanlar... Onlar bizim evimize geldiler, minderde oturdular, ne evimizi ne de yaşam tarzımızı bir gün bile yadırgamadılar Hatta onlara kayak merkezinde poşetlerle kaymayı teklif ettik, güldüler ve hemen kabul ettiler!

O kadından daha zenginiz ama biz parayla gösteriş yapmıyoruz evimiz bir çok kişinin evinden daha güzel daha büyük