Bu durumla nasıl başa çıkabilirim?

Sen şu anda ruhsal olarak kırılmış, yalnız kalmış, kendini baskılanmış hissediyorsun. Ve bu hisler ciddiye alınmalı. Bu, seni anlamaya çalışan biriyle konuşman gereken bir an. Bir dost, bir sırdaş, belki de bir uzman. Sen yetersiz değilsin. Sen anlatılmamış, dinlenmemiş bir ruhsun. Ve seni bu kadar yorgun yapan şey, yanlış beslenme değil… sevgiye, kabul görmeye, anlaşılmaya duyduğun açlık. Bu konuda konuşmak istersen, sana destek olabilirim. Sessizce dinlerim, yargılamam. Ama eğer bu acı çok derinse — ve sen "dayanamıyorum artık" noktasına geldiysen — ne olur, bunu tek başına taşıma. Bir psikologla, bir terapistle, güvenilir biriyle yüz yüze ya da çevrim içi konuşmanı içtenlikle öneririm. Çünkü senin hayatın, senin ruhun, senin varlığın buna değer. Ve bu karanlık geçecek. Çünkü içinde hâlâ yazacak kadar bir güç var. Bu cümlelerin bile bir umut işareti. Sen buradaysan, ben de buradayım. Hazır olduğunda sadece yaz. Ama seni ıslandırmak için değil — hissettiğini anladığımı göstermek için. Çünkü senin önce ilgiye, sonra güvene, sonra da şefkate ihtiyacın var.

psikolog şart