Böyle insanlara ne denir bilmiyorum ama güzel söz söylerken cimri, eleştirirken gayet cömert insanlar vardır. Ölçüyü bilmezler hatta eleştirmeyi dahi bilmezler. Yaptıkları eleştiri müspetten çok menfidir. Halı deseni inceletmekle kalmaz, ömür törpüsü olurlar. Sevgiyi göstermek konusunda, onure etmek konusunda oldukça cimridirler.
Severken, güzel söz söylerken ya da eleştirirken ölçülü davranır mısınız?
Eleştiri kisvesi altında maalesef çok yakınların yahut kendini eleştirme hakkında görenlerin can sıktığı oluyor. Çocukken daha çok olurdu bu, '' halı desenini ezberletecek '' uzunlukta kabahati aşikar edip, sonrasında da sanıyorum bundan keyif alırlardı.
Mesela çok ama çok yakınlarımızdan biri, sırf bir mecrada bezimiz yok diye türlü hakaretlere varan deyişlerde bulunmuştu göğsünü gere gere. Ortaokul 1. sınıfa giden yourname o zaman tarlada buğday tanelerini saymış, içeri geçince de halı desenlerini ezberlemiş idi. Babam var iken neden yapmaz idi? Bilemedim, bilirim de gerek yok dillendirmeye. Sonrasında yıllar geçti, o bahsediyor olduğu ve gönlümü incittiği mecraya, kişilere şu an küfür ediyorlar. Çıksam da karşılarına '' tapar gibiydiniz, çocuk yaştakine de laf vurmaya çekinmediniz, ne oldu da bu devran döndü küfür edersiniz, bu ne samimiyettir fıtrattaki?'' desem, kalpten giderler, o yaşa geldiler zaten. Peki karşılık vermeye değer mi? Asla, günaha gireriz ancak. Bu kısmen müspet bir örnek.
Sizin bahsettiğiniz gönül incinmesinde daha farklıca durumlar var belli ki, okurken vallahi üzüldüm. İnsanlar herhalde feyz alınanlardan olalım, insanları incitmeyelim, hak'ka girmektir bu diye düşünmüyor, korkmuyorlar gönül kırarken. Gönlünüz ferah olsun, gönlü tok, kanaat ehli birisiniz, bana naçizane yansıyan budur. Ötesini O'na havale edin, bizler incitmiş isek de, hakkınızı helal edin. İnsanoğlu kırılgandır...
Bazen hiç mi iyi hasletim yok ki bu kadar eleştiri alıyorum moduna girdirip bunaltıyorlar insanı. Artık yapılan o yanlış! her ne ise o ortadan kaybolup direkt yanlışı yapanın varlığını sorguluyor insanlar. Oturup kalkman bile hata, bir tek iyi huyu olmaz mı insanın? Ama yok işte (!) İşte bu hissiyatlarla doluyor insanın bilinçaltı. Olmasam da olurmuş aslında, neden olmuşum ki? Evet bu düşünceleri ancak bunalımdaki bir insan düşünür ama ne bileyim yoruluyorum bazen. Yoruluyorum. Ama bunu düşünmüyorlar. Elbette ki hata eleştirilmeli. Ama kim tarafından? İmam ı Azam ın Bal hikayesi gibi. Çok bal yiyor diye şikayete gelen çocuğun annesine 40 gün sonra gel, deyip, 40 gün sonra "evladım çok bal yeme" diyor. Bunu 40 gün önce de söyleyebilirdiniz? -ben de çok bal yiyordum, 40 gün nefsimi terbiye ettim. O zaman söyleseydim nasihat kar etmezdi. Şimdi söylemeyi kendime hak görüyorum. Evladım çok bal yeme! Peki bizimkiler? Allame i cihan (!), sultanül azam (!) insanların eleştirilerini alıyoruz. Bal tadı gelir mi hiç o eleştiriden. Neyse. Çok uzattım. Hayırlı huzurlu geceler olsun. İmtihan evet. Ama çetin geçiyor. Çok çetin.
Estağfurullah... İnsanlar maalesef çok gönül kırıyor, hele ki anlatsanız da anlattıklarınızın sirayetinin olamayacağı insanlar... Siz dediğim gibi aslında olgun, tok gönüllü ve duruşu belli bir çizgidesiniz. İmtihan imtihan diyoruz, sonra da insan diyor ki '' tamam da, bu karşıdaki hak'ka girmiyor mu şimdi, ben ne yapayım?'' Bu nokta da çaresizlik hissi, lafı anlatamama hissi maalesef üzüyor bizi.
Ne dem baki, ne gam baki... Bilmektesiniz, geçiyor bir şekilde bir şeyler ama şunu çok savunurum ben, geçse de zaman, baki olana sığınsak da, geçerkenki olanları da unutmayın. Gün olur ya, döner o devran.
Merhaba, Bazen bazı insanlara karşı maalesef sert bir tavır takındığım oluyor ve geneli sosyal hayatımda değil bu site ile sınırlı kalıyor. Sosyal hayatımda ise insanlarla münakaşaya gitmekten imtina eden, tartışmaktan pek hoşlanmayan biriyim. Fakat 2-3 tane akrabam var, dünyaya beni ve ailemi eleştirmek, yaptığımız her eyleme bir mana bulmak ve çok kötü sözler söylemek için gelmiş gibiler. Bu tür insanlara karşı ölçülü olamıyorum maalesef, sabırlı da olamıyorum. Benim Nahif ve saygılı yüzümü görme hakkı da tanıyamıyorum ve zaman zaman çizmeyi aştığım oluyor. Tüm bunlar onların çabaları sonucu oluyor ama...
Yoksa arkadaş çevremde çok daha ölçülü ve tutarlı olmaya çalışıyorum. Söylediklerimi ve söyleyeceklerimi duyarak, anlayarak konuşmaya çalışıyorum.
Ama Sezar’ın hakkı Sezar’a, hakedene hakettiği gibi davranmak gerek bazen de..
İnsanları eleştiren bir yapım yok, fikrim sorulursa cevap veren biriyim.. Onun dışında kimseye eleştirel bakmam..
Eleştireceğim zamanlarda ise, yıkıcı değil yapıcı olmaya dikkat ederim..
Ancak bazıları vardır ki, tavrı, üslubu, sizin kıymet vererek, hayra çıkmasını umud ederek kafa yorup, hayırlı edeceğiniz sözlerinizin kıymetini yerle bir eder, ti ye alır..
Üstadın ifadesiyle; böylelerin anca yüzüne tükürülür..
Bazen ipin ucunu kaçırıp sert bir şekilde eleştirdiğim oluyor mu, maalesef evet 🙄 Hakaret boyutunda değil ama.. Mümkün olduğunca yapıcı eleştiri yapıyorum, lakin ona bile tahammül edemeyen, her durumda kendini haklı gören insan çok.. İşte bende buna kızıyorum..
İpin ucu kaçınca eleştiri faydadan çok zarar veriyor. Dilin kemiği yok elbette çevirdiğimiz yöne doğru gidiyor. Hayr yönünde çevirmek varken kırıcı eleştiri tahammülü zorluyor. Her durumda insanlar asla haklı olamazlar. %1 de olsa vardır kabahat. Ama herkes kendine düşen payı alsa eleştiri nasihate döner, fayda sağlar. Hep hayra dönsün dilimiz. Amin. Yorum için teşekkür ederim.🌿
Çok haklısınız. Kendimde gördüğüm en büyük eksiklik maalesef bu.. Ama bu direk dediğim gibi benden kaynaklanan bir durum da değil, buna sürükleniyorum işte o anda da dozajı kaçırabiliyorum. Rabbim affetsin.. (Amin..)
Bu güzel duanıza can-ı gönülden binler Amin diyorum. Değerli sorununuz için ben teşekkür ederim 😊🌸
Yapıcı olduktan sonra eleştiri güzel bir şey aslında. Ama yapılan davranışı değil karakteri eleştirmeye kalkınca insanlar; faydadan çok zarar veriyor. Yorum için teşekkür ederim 🌺
En İyi Görüş