Genelleyemem. Bazen kabuğuma çekilmek istediğim için yalnızlığı tercih ediyorum, bazen de yalnız olmak istemediğim bir anda yalnız olduğumu hissediyorum.
Özellikle son iki haftadır yalnız kalmak istiyorum. Yalnızlıktan kastım ise; yakın çevrem, sürekli konuştuğum insanlar vs. Kimseyle konuşmak istemiyor, bir kafede oturmak istemiyor ya da samimiyet kurmak istemiyorum.
İçinde bulunduğum sıkıcı durum buna sebep oldu. Bilek kırık, alçı, evde mecburi yatış derken soyutlanmak istiyorum.
Hea diyeceksin ki KS ne alaka. Görüş atmamda sorun yok fakat özelden kimseyle konuşmak istemiyorum. Ben insanlarla iletişime bir süre ara vermek istiyorum ellam.
Bazen hayatımda gerçekten biri olsun istiyorum, bazen de sanki böyle daha özgür hissediyorum. Hayatımda biri olduğunda aşırı bağlanıyorum, bu da üzüyor sonradan. Üzülmemek adına yalnızlık daha güzel.
Genelde yalnız bir insan değil sosyal eğlenceli bir insanım pek nadir yalnız kalırım ve Eğer yalnızsam bu benim tercihimdir başka bir şeyin olması mümkün dahi değil
seçim zira ben zaten anti-sosyal biriyim (asosyal değil 2 si farklı şeyler bilmeyen araştırsın) ama yalnız kalmak istemezsem de arkadaşlarım var nerdeyse 15 yıllık
Gerçek bir dostum yok sahte arkadaşlar var sadece onlarlada pek görüşmediğim için yalnızım sevgili falan zaten hak getire. Bu durumdan şikayetçiyim şikayetçi olmayan yalan söylüyordur.
En İyi Cevaplar