Gururum kırıldı, öz güvenim yerlerde. Bu kadar ezik olmak zorunda mıydım?

Gizli Üye
Annem hasta ameliyat olacak ve ameliyat sonrası ona bakacak bir refakatçi gerek. Normalde bu görevi ben üstlenecektim her şey tamamdı testimi oldum vs. sonra araya teyzem dahil oldu ve ben yaparım demiş. Zaten ailem anneme bakabilmem konusunda bana pek güvenmiyordu hissediyordum. Teyzemden de böyle bir fikir çıkınca saniyesinde kenara attılar beni. Teyzemin "O yapamaz bakamaz şimdi, ben yaparım daha önce de kaldım" vs diyip babamı ikna etmeye çalıştığına o kadar eminim ki çünkü babam yanıma gelip "sana gerek kalmadı" dedi ben de "niye" dedim "teyzen kalacak" dedi ben de "ben kalırdım" dedim o da "şimdi sen bazı şeyleri yapamayabilirsin o yüzden" dedi bu kesinlikle babamın lafı değil belli teyzemden akıl almış. burada zaten yıkıldım. Daha annesine bile bakamayacak olan ezik bir insanım. Ben de ondan sonra "peki fark etmez o zaman" dedim. Özgüvenim zaten yoktu ama ne bileyim bakabilirim ne var ki bunda annem sonuçta diyordum ama bu sözden sonra teyzem vazgeçse bile mümkün değil bakmam bakamam da zaten. Çünkü özgüvenim hızını almış dünyanın çekirdeğine doğru yol almakta şu an.

Öncelikle teyzemi sevemiyorum bu kesinlikle bu olaydan kaynaklı değil teyzemi hiç sevmedim zaten. Bir kere ailemi öyle bir kullanıyor ki aileme de inanamıyorum hala suratına nasıl bakıyorlar gerçekten garip. Gerçi ailem de napsın teyzem bir kere her şeyin merkezinde, herkesle bir tanışıklığı var, tüm ortamların baş üyesi insan böyle birini elinde tutmak ister ailem de aklı sıra kaybetmek istemiyor işte. Teyzem de beni sevmez karşılıklıyız bu konuda. Öyle küçümsüyor ki beni gerçi haklı da çok özgüvensizim çok. Sizce benim gibi ezik özgüvensiz bir insan mı yoksa teyzem gibi her işin ehli biri mi kalmalı annemin yanında?
Gururum kırıldı, öz güvenim yerlerde. Bu kadar ezik olmak zorunda mıydım?
9 Cevap