Fark etmesi zor, ama insanın içini kemiren bir durum: Manipülasyon.
Kimi zaman bir arkadaşta, kimi zaman bir sevgilide, bazen de ailede bile çıkıyor karşımıza.
Açık açık söylemiyorlar ama seni kendine bile yabancılaştırıyorlar.
İşte, “Ben bunu yaşadım” dedirtecek birkaç belirti:

1. Hep sen suçlusun.

Bir sorun varsa ya yanlış anlamışsındır ya da çok hassassındır.
Asla özür dilemezler, çünkü onlara göre yanlış yapan sensindir.
Senin duyguların hiçbir zaman tam geçerli sayılmaz.
2. Seni suçlu hissedip özür dileten kişi.

Kavga bittiğinde sen üzgünsündür, ama özür dileyen yine sensindir.Onlar “üzülme tamam” derken bile haklıdır.Bir bakarsın özür dilemişsin ama hâlâ suçlu hissediyorsun.
3. Sana Kendini Değersiz Hissettirir.

Küçük başarılarını küçümserler.
Mutlu olunca içten içe bozulurlar.
Hissettirmez ama fark edersin: Gözlerinde ışık yok, sadece rekabet var.
4. Kurban Rolünü Harika Oynar.

Onlara kızamazsın çünkü onlar zaten “çok üzülmüştür.”
Kırılmışlardır, ağlamışlardır, çok şey yaşamışlardır…
Senin hislerine sıra gelmez.
5. Bir sıcak bir soğuk : duygusal sarkaç.

Bir gün seni yere göğe sığdıramazlar,
Ertesi gün selam vermezler.
Sen de neyi yanlış yaptığını düşünmeye başlarsın.
Ve işte orada başlar kırılman.
Peki ne yapmalı ?

Kendini suçlamayı bırak.
Hislerini ciddiye al, hissettiğin şey doğrudur.
Uzaklaşmak zor ama sağlıklı olan bu.
Sessiz kalmak kabullenmek değildir.
Unutma: Kendi duyguna sahip çıkmak bencillik değil, öz saygıdır.
Bazı insanlar seni sadece “kullanabileceği” kadar sever.Ve sen artık kullanılacak biri değilsin.
Manipülatif insanlarla ilgili söylediklerim belki biraz ağır oldu ama dediğim gibi, bazen fark etmek de yeterli. Okuduğunuz için teşekkür ederim, bir dahaki bencemde görüşürüz.