Bıktım artık heryerde sessiz damgası yemekten koyacam böyle dünyanın *** ... sına 7777 sülalesini yeter ulan?

çocukluğumdan beri sessz biriyim. sosyal fobi var doğal olarak belli şartlar oluşmadan konuşamıyorum pek. ortamlarda sessizim. bu yüzden kaçıyorum zaten pek ortama girmem. kaygılı çekingen tipim. bugün 23 yaşında adamım ama hala sessiz olduğumu yüzüme vuranlar oluyor ki bunu kötü niyetle yaptığını sanmıyorum herkesin. ama benim çok moralimi bozuyor bu durumlar. yıllardır aşmaya çalışıp düzeltemiyorum haliyle ne sevgilim oluyor ne çevrem oluyor. sanki doğuştan üzerime yapışmış bir illet bu sessizlik.

insanlar sürekli durmadan ne konuşuyorlar nası saatlerce gülmeyi başarıyorlar ben hayat boyu böyle pasif mi kalacağım oysaki ne kadar basit bir dünyadayız insanlar hep aynı b*klardan konuşmuyorlar mı neden herşey gözümde büyüyor karmaşık hale geliyor.
birşeyi kafaya takarsam başarıyorum ama bir tek bu konuları başaramıyorum. yapım mı budur ya da doğuştan lanetlendim mi. sanırım tek çarem kendimi olduğum gibi kabul edip yiyerek içerek uyuyup kalkarak ölümü beklemek. belki farklı şeyler olur hayat sürprizlerle dolu. diyeceğim ben kendimi olduğum gibi kabul ederim ama insanlar beni böyle kabul etmiyor ki.

ne yapacağım ben nereye gideceğim arkadaş bıktım artık kafayı üşüteceğim yeter ya yeter yeter!!! sen kendini ifade ediyorsun işte diyenler olabilir de sanal ve gerçek hayat çok farklı şeyler.

utangaçlığı nasıl yeneceğim demiyorum bu sefer bu sorumda. hayat boyu sessiz damgası mı yiyeceğim sessiz olmamak için ne yapacağım ne konuşacağım ben? keşke geveze olsaydım normal de yargılanması gerekenler onlar ama bütün dünya sessiz insanlara yükleniyor. "neden gevezesin" diye bir soru yok "neden sessizsin" diye soran çok. dünyada bir kural gibi olmuş bu. zayıf adama ay çok zayıfsın ya dedikleri gibi ama şişmana çok şişmansın ya diyen olmadığı gibi. oysaki ikisi de üzülür. insanlar düşüncesiz. ondan kendimi olduğum gibi kabul etmek çözüm değil. aşmam şart.