Adalet yerini bulur mu sahi?

Bugün bir şeye şahit oldum;

Bir kızımız önce bağıra çağıra yanındakini uzaklaştırdı '' Seni artık istemiyorum!'' diyerek, sonra saatlerde oturup gözyaşı döktü..

Dinlemek istedim, oda paylaşmak istedi zannımca, anlattı... Haklıydı! Aldatılmıştı...

Acısının tam olarak ne olduğunu hala çözebilmiş değilim, neydi bu acının adı? Haksızlığa uğramışlık mı?

Yoksa kaybetmenin acısımıydı... ''Seviyorum'' dedi hüngür hüngür ağlayarak, aynı zamanda utanarak.. İkilemdeydi..

Benim olayla ilgim olmadığı halde doğrudan yargılayabiliyordum, ama o bunu bile yapamıyacak kadar seviyodu..

Meraktayım arkadaşlar, insan bu derece sevilirken neden birini aldatır, aptal yerine koyar, haksızlık eder...

Cevap bir anlık zevk olamaz,olmamalı!.. Belkide Allah'ın ona en büyük cezası budur kim bilebilir?

Bir daha kendini bu kadar seven birini asla bulamicak.. Ki umarım bulamaz!

Hepimiz tercihlerimizi, seçişlerimizi yaşamıyoruz demekki.. Öyle değil mi?Kimimizde mecbur bırakıldıklarımızı yaşamakla yükümlüyüz...
Adalet yerini bulur mu sahi?
Cevapla