Şimdi ben kızların triplerine nazlarına kaprislerine ve tabii ki yersiz şakalarına gelemeyen biriyim. Olduğum gibi davranırım asla maske takmam. Hepimizin bildiği gibi kızlar sert davranan erkeklerden hoşlanıyorlar. Benim gibi. Ortamlarda asla şaklabanlık yapmam. Olaylara, esprilere gülerim. Çok gülerim ama aynı zamanda ağır takılırım çünkü mizacım böyle. Olay şu ki nerede duracağımı bilmiyorum. Son ayrıldığımdan direkt örnek vereceğim. 2 aydır takıldığım sevgilim ve onun arkadaşlarıyla erkekli kızlı bir mekanda oturuyoruz. Havadan sudan konuşurken durup dururken bana asla el kaldıramazsın demişti bir kız. Hem de herkesin içinde. Ben buna bir bakış attım ve dedim ki sen kiminle konuştuğunun farkında mısın? Beni tanıyamadın mı kızım sen? Şaka yapacaksan böyle şakalar yapma dedim. Bu arada huyumu suyumu biliyor ve bana inat bilerek yapıyor. Klasik kız testi işte. Kaldıramazsın ama yalan mı dedi sonra güldü, dolayısıyla ortamdaki arkadaşları da kızla beraber güldü. Ben de güldüm. Kahkahalar attım ama bu sırada bana geldiler. Birden elime bıçağı alıp kızın saçını tuttum. Tabii herkes ayaklandı. Bebeğim sana asla el kaldırmam ama çok daha beterini yaparım ki el kaldırmış olmamı dilersin dedim. Az önce ona asla el kaldıramayacağımı iddia eden kız, tıpkı bir bebek gibi zırladı. Neyse, kolundan tuttuğum gibi kızı yanıma alıp ortamdan ayrıldım. Eve geçtik. Birkaç saat takıldıktan sonra gitti. Ertesi gün baktım mesaj atmış bitirmek istiyorum diye. Dedim s. git. Seninle işim bitmişti zaten dedim. Engelledim her yerden.
Genellikle böyle b*ktan sebeplerle ayrılıyoruz. Daha doğrusu benden korkup ayrılıyorlar. Arada geri dönenler oluyor ama kısa süreliğine. Belki 1 hafta en fazla o da. Herhalde değiştiğimi düşünüyorlar. İstisnasız her biri inat yüzünden oluyor.
Önceden de bahsettiğim gibi kontrolüm pek yerinde değil. Bir kız tarafından özellikle herkesin içinde aşağılanmak ya da kızın sürekli bir şeyleri iddia etmesi, onu bunu yapamayacağımı söylemesi benim şalterlerimi attırıyor. Tabii bu dediğim herhangi biri için de geçerli ama konu sevgili olunca beni tanıyamaması beni şaşırtıyor. 40 yıllık dost tarafından bıçaklanmış gibi hissettiriyor.
Muhtemelen psikolog ya da psikiyatriye görünmemi isteyeceksiniz. Hayır, konu bu değil. Benim mizacım böyle. Bende herhangi bir yanlışlık yok. Sadece yanlış insanlara rastlayıp duruyorum. Yani ben buyum ama rastladığım kızlar hep benim zıttım.
Sorum şu; kızlara bu huyumun gerçekten ciddi bir şey olduğunu nasıl idrak ettirebilirim?