Olumsuzluk içeren bir kelime. Her ne kadar bazı durumlarda sonuç olumlu olacaksa veya amaç olumlu olanı elde etmek olsa da kelimenin kendisi olumsuz. Pedagoglar olumsuzluk içeren kelimeleri kullanmamak gerekir diye ikaz ediyor. Bu yüzden hayır kelimesini kullanmadan onları nasıl yönlendiririz?

Bu konuda çocuk psikoloğu Georgia Manning'in düşüncelerine katılıyorum
Buna göre Çocuklara hayır demeyin son yirmi yılda ortaya atılmış ve kendine güvenli çocuk yetiştirme lafıyla pazarlanmış bir metot. Metoda göre çocuğa hayır demek onun kendine güvensiz olarak yetişmesini sağlıyormuş. Belli durumlarda bu doğru olabilse de işin ucu aşırı kaçırıldığı için iş "Dokunmadan ve ses etmeden çocuk büyütmeye" kadar gitti ve çocuklarda birçok ruhsal problemler ortaya çıkmaya başladı.
Bu sebeple çocuklara "Hayır" denilmelidir. Üstelik yerine göre sık sık da yapılabilir. İşte bunun sebepleri:
1- Çocuklar belli oranlarda strese ve rahatsızlığa alıştırılmalıdır
Buna alıştırılmadan büyüyen bir çocuk yaşamın içine girdikçe ve önüne engeller çıktıkça zamanında strese dirençli hale gelmediği için pamuk şeker gibi dağılıp gitmekte ve türlü depresyona davetiye çıkarılmaktadır.2- Haz ve keyfi belirli durumlarda bilerek erteleyebilme başarının temellerinden birisidir
Sürekli her istediği haz ve keyif kendine sunulan bir çocuk bu beceriyi geliştiremez. Ondan sonra kendisini başarısız bir okul hayatı ve öz disiplini olmadığı için darmadağın olmuş bir yaşam bekler. Bir çocuğun her istediğini verip sonra "yahu bu neden dersini çalışmıyor" demek boş iştir.3- Çocuk sınırlarını bilirse kendini rahat ve güvende hisseder
Kendisine sınır koymayan bir ailenin yanında çocuk kendini güvensiz ve vahşi bir ormanın tam ortasında gibi hissedecektir. Çocuk sınırları zorladıkça ona belli sınırlar koyun, bu onu aslında rahat ettirecektir.4- Psikolojik olarak çocuk kontrolün kimde olduğunu ve kime güveneceğini anlamak ister
Eğer anne baba kendileri de çocuk gibiyse ve kontrolü çocuğa bırakmışlarsa çocukta ciddi korku durumları gelişir.5- Çocukların arkadaşa değil anne ve babaya ihtiyacı vardır
Çocuğunuz sizi arkadaşınız değildir.Kısacası çocukları demir bir kafes içine sokmakla, vahşi ormanda çırılçıplak özgür bırakmak arasında bir denge bulmanız lazımdır. Birde ek tavsiye anne ve baba sorumluluğu alacak kadar kendinizi olgunlaştırmadan çocuk meselesini ciddi düşünmeyin derim.
Sevgilerimle.
Bilgilendirme için teşekkürler hocam.
Doğru bilinen bir yanlışı daha öğrenmiş olduk.