Kadınların Çocuk Sahibi Olunca "Anayım Ben Ana" Diye Haykırmak İstediği 5 An

Çocuk sahibi olmak kadınlığın güncelleme gelmiş hali gibi, biraz değişik, biraz da sanki dünyadaki anne olmuş tek kadın senmişsin gibi hissettiriyor. Yaptığınız bazı şeylerin "gerçekten" anlamı yok. Ama anneyiz ve bu bizim için dünyaya bedel :)

1- Çocuk sahibi olma oranı arttıkça sıra beklemeye duyulan tahammül oranı giderek azalıyor. Sonuçta "anayız biz", sıra bizim hakkımız...

Her ne kadar arkasında duramasam da hastanede, otobüs kuyruğunda hatta Gratis'te bile önceliğin kendimize ait olduğunu düşünüyoruz. Hatta o kadar bu fikri kanıksıyoruz ki yanımızda çocuklar yokken bile o sıra bizim hakkımız da sıradan insanlar gelip sıramızı işgal etmiş gibi hissediyoruz.

2- Çocuk arabası kullanımı konusunda ehliyet gerekiyor sanırım, ezilen ayaklarınız için şimdiden özür dileriz ama anayız biz :)

AVM'de kalabalıkları yarmak, trafikte seyir halindeki araçları durdurmak gibi pek çok eyleme yardım eden bebek arabası kullanımı bazen ayaklarınızı ezmemize de vesile oluyor. Dönüp de saç baş yolmuyorsanız sebebi ana olmamız :)

3- Duygusal filmler, şiddet haberleri ya da can sıkıcı mevzular annelerin olduğu yerde konuşulması yasak konular.

Ya üzülürsek de sütümüz gelmezse? Evde haber izlemek yasaksa bilin ki o evde hormonları ota b-ka coşan bir ana vardır ve "ya sütüm gelmezse" diye her şeye dertlenir.

4- Tartışmak isteyeceğiniz son kişiyiz biz, kadınlığın güncelleme gelmiş versiyonları olarak mottomuz; annelere bağrılmaz, anneler hep haklıdır.

Özellikle eş, ilişkide bazı sorunları tartışmak için yeltendiğinde savunma kalkanlarımızı açarız: Bütün gün sizin çocuğunuza baktık biz, bunu mu hak ettik? :)

5- Uyku kırmızı çizgimizdir, biz ne zaman istersek o zaman evde uyku için uygun sessizlik ortamı sağlanmak zorundadır.

Sonuçta bebeğin uyku saatlerine uyum sağlamak için sabahı akşamı kalmayan bizleriz. Bebişler uyurken azıcık kestirmek en doğal hakkımız. Uykunun kollarına kendimizi bırakıyorsak dokunulmazız biz :)

Bazen dünyadaki tek anneymişçesine etrafımızda koşturanlar olsun, bir dediğimiz iki olmasın, anneliğimiz kutsansın istiyoruz. Bizim için çok değerli olan bu şey, herkes için eşit derecede önemsensin istiyoruz. Ne dersiniz, tüm annelerde var mı bu #anayımben sendromu? :)