Yaşadığın hayat senin seçimin mi, yoksa başkalarının yönlendirmesi mi?

Yaşadığım hayat tam anlamıyla benim seçimim değil, içinde hem benim tercihlerim var hem de başkalarının dayattıkları. Bazı yolları mecburiyetten yürüdüm, bazı kararları suskunlukla kabul ettim. Hayallerimi hep öteledim çünkü gerçekler daha yüksek sesle konuşuyordu. Ama yine de her zorunluluğun içinde kendi izimi bırakmaya çalıştım. Şimdi dönüp baktığımda bazı şeyleri sırf birileri mutlu olsun diye yaptığımı görüyorum, ama artık kendime dönme vaktinin geldiğini hissediyorum. Bundan sonrası, başkalarının değil, kalbimin rotasıyla ilerleyeceğim bir yol olmalı. Çünkü bir hayatı yaşamak yetmez, onu sahiplenmek de gerek.

Bu hayatın ne kadarını ben seçtim, ne kadarını başkaları şekillendirdi, bazen ben bile ayırt edemiyorum. Küçükken seçim hakkım yoktu; ailem ne derse oydu. Sonra okul, çevre, toplum... Ne yapmam, ne olmam gerektiğini hep birileri söyledi. “Şunu oku, bunu yap, şöyle ol...” derken bir baktım, yaşıyorum ama gerçekten istediğim gibi mi? Ama bir noktadan sonra fark ettim: Sürekli başkalarının çizdiği rotada yürürsem, kendi hayatımı değil, onların hayalini yaşarım. İşte o andan sonra bazı şeyleri sorgulamaya başladım. Küçük küçük de olsa kendi kararlarımı vermeye başladım. Hâlâ tam anlamıyla “bu hayat benim” diyebiliyor muyum? Belki hayır. Ama her geçen gün biraz daha yaklaşıyorum. Kısacası: Hayatım tamamen kendi seçimim değil, ama artık öyle olması için çabalıyorum. Bu da az şey değil.