Haklı olmak size ne kazandırdı?

Katılıyorum dostum :)

Teşekkür ederim kardeşim

Bazen insanlar, yalanlarını ortaya çıkardın diye bile seninle kavga edip huzurunu kaçırabiliyor. Ya da haklılığını dile getirdiğin için bile sana cephe alabiliyor. Ya da arada kalıyorsa haklı olanı değil güçlü olanın tarafında olabiliyor. Dolayısıyla sanırım haklı olsakta her zaman dile getirmemek ya da hak için savaşmamak gerekiyor. ancak zarar görmemiz durumunda hakkımızın sonuna dek savunulmasını düşünüyorum bende hocam...

İnsan "Açken düşündüğüyle tokken düşündüğü, haklı ve haksız gördüğü saydığı inandığı ideolojiler bile çoğu zaman zıt yönlerde farklılık gösterir."
İnsan anlık yaşar ve her hali; "An" şartlar ve duruma göre "anında" değişim gösterebilen; biyolojik, anatomik, fikirsel, duygusal, düşünsel ve inançsal olarak...
Ancak bir durum vardır ki, insanı "gerçekten" tanıyabilmek sadece bir tek durumda mümkün olur.
Anlatımı desteleyeceği düşündüğüm bir hikaye biliyorum.

Bir adam varmış, içi çok dertli ve sıkıntılıymış. Sürekli kendi kendine, "Ben ne biçim, ne kötü bir insanım... Ne olacak benim bu halim? Bu ölmekten de çok korkuyor oluşum... Ah.. sebebi de belli kötü insan halin de oluşum dan" diye dert yanarmış.

Sonra aklına bir arkadaşı gelmiş. "Şu arkadaşımı arayayım. O çok düzgün, iyi bir insandır. Belki bana bu konuda bir yol gösterir, en azından bir fikir verir," demiş. Hemen telefon açıp onunla dertleşmek istediğini söylemiş.

Arkadaşı da, "Ben yarın balık tutmaya çıkacağım. Gel, seninle sandalda buluşalım. Denizde hem balık tutar hem de rahatça konuşuruz," demiş.

Ertesi gün adam, arkadaşıyla buluşmuş. Sandala binip denize açılmışlar. Oltalarını atmışlar, balık beklerken sohbet başlamış.

Arkadaşı sormuş; Söyle bakalım dostum, benimle ne hakkında dertleşmek istedin?

Adam derin bir nefes almış, sonra içini dökmüş;
Dostum, sen çevrende sevilen, sayılan, düzgün bir insansın. Bense kendimi hep kötü biri gibi görüyorum. Bu hâlde ölmekten çok korkuyorum. İçimde hep bir huzursuzluk, hep bir pişmanlık var. Keşke senin gibi içi rahat bir insan olabilsem... Söylesene, sen hiç ölümden korkmuyor musun?

Arkadaşı duraksamadan cevap vermiş; Yüzünde gerçekten de kendinden emin adeta ölüm le barışık bir halde;
Hayır, korkmuyorum hatta ölüm şimdi kapımı çalsa içim o derece rahat diye cevaplamış

Adam, bu cevabın üzerine daha da içlenmiş:
Ben de senin gibi huzurla ölebilmek istiyorum. Ama içim hep dar, kalbim sıkışık. Söylesene, ne yapmalıyım? Ben kötü biri miyim? Bu hâlimden nasıl kurtulurum?

Arkadaşı dostane bir ses tonuyla demiş ki;
Kardeşim, ben elimden geldiğince çevremdekilere adil davranmaya çalışırım. Kimsenin kalbini kırmamaya özen gösteririm. Önce ben insanlara sevgi ve saygı gösteririm. İçten davranırım. Ne görünüyor isem öyle görünürüm neysem oyum, kimseyi kandırmam.

Tam o sırada hava birden. ok ani ve hızlı bir şekilde "patlar" bozulmuş. Deniz bir anda öyle bir kabarmış ki, sandal denizin ortasında çeviz kabuğu gibi dalgalar arasında beşik gibi sallanmaya başlamış yükselen dalgalardan sandalın içine su dolmaya başlamış.

Ben her an ölmeye hazırım diyen Adam; birden büyük bir korku ve panikle dua etmeye başlamış;
Allah’ım affet! Canımı bağışlar almaz isen yemin ederim bir daha kimseye göstermelik yalan davranmayacağım!
Allah’ım affet! İnsanlara bundan sonra samimi ve dürüst olacağım, isterlerse beni en kötü insan ilan etsinler...