Mutsuz Bir Kızın Gizli Bencesi

Anlaşılmanın verdiği enfes zevk, en çok anlaşılmak isteyenlere yasaktır. Sanırım seninle aynı kaderin soyundan geliyoruz; aynı merhamette bulunmaktayız. Kendi kişiliğini kendi kendine affettiğin o saçmalığın boyundayız, kendi soysuzluğunu kabullenişinin yüksekliğindeyiz.

Tıpkı senin gibi, ama istemsiz bir şekilde, zaman zaman ben de kendimdeki bu durgunluğun, donukluğun ve sıkıcı bir yapıdaki oluşun, kişiliğimin, içine kapatılmış bir hapishane gibi olduğu ruh hezeyanını, kısacası kendimdeki bu silik kişiliğin nedeninin ailemdeki parçalanışın yaşattığını düşünüyorum. Gülünç bir biçimde, insanın dayandıracağı en mantıklı sebep bu oluyor kendince, haklısın. Mantığına karşın tuhaf bir biçimde, nedense kendine ket vuran şeyin dışarıdan geldiğine inanmak istiyorsun. Kendinde patlayıp seni parçalayan şeyin kendin tarafından oluşturulamayacağını düşünmektesin, ve kendini zayıf bir kişilik olarak düşünemiyorsun. Halbuki bencilsin, kendindeki sorunları ucuz yoldan aile fertlerine bağlayan birer korkaksın.

Eminim ki birçok defa şöyle düşünmek istiyorsun: Kendime karşı nasıl bir suç işledim ki böylesine bana uymayan, baş kaldıran bir bedene sahibim? Ne var ki hatanın nerede olduğunu anlayabilip, içten içe kendi küskünlüğünü nerede anlayabilecektin zaten? Belki hata dışarıda, -emin olduğun gibi- ama senin bile, aile bireylerini suçlamamanı öneririm. Travma onlardır ama travmayı düzeltmek de sendedir. (bu cümlenin sonunda haydi oradan! demek de senin seçimin)

Bizler böyleyiz. Başkaları neşe sürerken biz daha dışa dönememişken kendi içimizde debeleneceğiz. En çok sevdiğimiz, en çok nefret ettiğimizdir.
Senin kendin, kendinle birlikte taşıyacağın en büyük trajedindir. Yazık ki bizler kendimizce bile anlaşılmayacağız, bundandır üstünlüğümüz de buhranımız da bana kalırsa...

Armağanım olsun,

(20.37-30.09)

Bir son olarak, sana verebileceğim en iyi şey Huzursuzluğun Kitabı'nı söylemek olacaktır. Senin kendini açıklamanı sağlayacak sayfaları bulmanın yegane önerisidir bu.

Bu ne hüzün böyle. İçimi kararttın tahmin ettiğin gibi. Ama hep kendini üzmekle kalmışsın. Kendi kendine zarar vermişsin. Unutma keskin sirke küpüne zarar derler.
Her şeyden önce hayat senin bunu unutma ve yeniden tutunacağım hayatıma de. O gördüğün insanlar dışarıdan göründüğü gibi mi sence? Aslı olmayabilir mi? Hep sırıtıp duran, gülücüklü resimler paylaşan vs. İnsanların çoğu sıkıntı içinde, bunalımda.
Bakma öyle diğerlerine kendine diğer hiç kimseyi referans alma. Elbette ki diğer insanlardaki faydalı iyi alışkanlıkları gör ve model olarak al fakat onlardaki mutlu görünmeyi, farklı görünmeyi isteme bile. Farklı görünen veya görünmeye çalışan kimse ile karşılıklı oturup Dünya, hayat, sosyoloji, psikoloji, ilim, din, uzay, sanat, politika vs. konuşup karşılıklı hoş sohbet etmek istesen "beananee yeaa" gibi cümleler duyacaksın.
Okumuşluk mu? Ben pek çok gördüm okuyup da insanlığın ne olduğunu bilmeyen anlayamayan başka şeylere yetersiz kalan. Yani kapasitesizlik. Sizce o politikacılar çok mu becerikli, Dünyayı iyi tahlil eden, toplumu anlayan vs özelliklere sahip te o yüzden mi oradalar? Hayır, insanların çoğu hak etmedikleri bir hayatı yaşıyorlar, bunun sebeplerinden birisi de eşitlik anlayışının ailelerde de toplumda da ve dolayısıyla ülke yönetiminde de olmamasından.
O yüzden kendini üzmekten artık vazgeç, bekledikçe hiç bir şey elde edemeyeceksin. İnsanlar bunu hak ettiğini düşünüp vermezler sana. İnsanlara bağlılığından vazgeç bu da senin elinde, neden değer veriyorsun ki insanlara bu kadar fazla?
Vazgeç bence her bağımlılığından. Çünkü biz kelime-i şehadetle ne deriz bilirsin. Ondan başka ilah yoktur. İlah, bizim her türlü bağdan azade olup ona yönelmemizi ister. Yani bizi yediren, içiren, giydiren, öğreten vs. hepsi ondandır. Bakma başkalarından maaş aldığımıza. Kır her türlü bağını çünkü herkes bu Dünyada aslında yapayalnız. Hasta olduğunda anlarsın hiç kimsenin faydası olmaz sana doğrudan nufüz edemez. Ancak Allah dilerse başka. (Tıp ayrı bir konu)

Şu ara ara çıkan "özgüvensiz, bunalım ergen" modası o kadar sıktı ki artık. İntihar istiyorsanız gidin atın kardeşim kendinizi bir yerden. Yıllardır başımıza gelmeyen bir b*k kalmadı, bir kere bile öteki hayat, beriki hayat falan düşünmedim. İçinde bulunduğun hayatı güzelleştirmeyi beceremeyen, zayıf bir karaktersen eğer, hangi dünyada yaşarsan yaşa istediğin hayatı yaşayamayacaksın. Zaten yaşarsan da hani derler ya "çekerim emaneti, s*kerim böyle adaleti". Biz dünyaya gözümüzü açtığımızdan beri her türlü zorlukla mücadele edelim, düşelim, kalkalım, yaralanalım, bir gün bile pes etmeden umutla üzerine gidelim, sonra "annem babam ayrıldı, çok etkilendim, sevdiklerimin sevgilileri var bıdı bıdı" diyen insan, gitsin "öbür tarafta" daha güzel bir hayat yaşasın. Yok kızım öyle bir şey! Elindekini güzelleştirmeyi denemiyorsan, o hayal ettiğin hiç bir şey olmayacak. Ne hayal ettiğin öteki taraf falan var, ne de bir şansın daha olacak. Yani alt tarafı s*ktiri b*ktan bir 60 sene falan yaşayacaksın, onda da girdiğin şeylere bak. Sen şimdi bir de utanmadan "denedim olmadı" falan da diyorsundur 20 yaşında. Neyse işte.

Mutlu olmasam bile birilerinden hoşlandığımda ve onun bana ilgisinin olmadığını sandığımda hep kendim için nokta koyacağım zaman: Benim eğer mutluluk hakkım varsa, benim yerime o mutlu olsun diye düşündüm çoğu zaman. Eskiye döndüğümde kendimi neden bu kadar boş, işe yaramaz hissediğimi anlamak o kadar zor olamazdı belki de, sadece gözümün önündekini göre bilseydim. İnsan biraz garip bir mahluk aslında, benim hiç alakası yok mesela :( Bu tutum tarzının çok yalnış olduğunun farkında olsam bile, hayatda birşeylere tutunmak için belirli bir nedenim olmadı için hiç farkında deilmiş gibi davranıyorum. Bir de bunların üstüne: Hani birine bağlanırsın ya.. İlk aşk diyelim.. İlk aşk 11 yılın ardından hem de karşılıklı olmasına (ve ya öğle düşünmemi istediği için öğle sanmama) rağmen ihanetle sonlanırsa.. Hiç bir kimseye, karşı cinsten hiç bir kimseye güven duymak o kadar da kolay olmuyor artık.. Hatta biriyle ufak da olsa bir irtibat kuruyorsun işte biraz konuşuyorsun felan, tamam bu sefer oldu dediğinde yine de aklına "ya bu da giderse, ya ihanet ederse bu da" diye düşünceler gelir ve bu da kurduğun bu irtibatın sonu olmaya yetiyor. Hele bir de ihanetden sonra ilk kez birine bağlandım o da gitdi diye intiharı düşünürsen... Tam direkden dönmek tabiri budur her halde.. İyi ki de o ahmaklığı yapmamışım. Ama bu şu an hayatda olmam gerçeği dışında pek de birşeyi değiştirmedi. Yine ben aynı ben.. Yine dünya aynı dünya.. Geçici bir zorluk işte.. uzun deyil, sadece ölene kadar... Ama bunu kendi elimle de yapmak istemiyorum. Belki de ileride doru birini bulursam bu tip düşünceler beni çekip ala bilir ama.. Şimdilik durum bu.. gerçek bu...

Benim hayatımda böyle annem babam ayrı değil ama ben ônları anne baba gibi hissetmedim hiç. Normal insandılar. Senin gibi olan ama hayatı boş olan insanlar var. Onlar salakça espiriler yapan mal şeylere gülen amacı olmayan tipler. En ufak bir iq kırıntıları yok. Ama sen öyle değilsin bunları düşünebiliyorsun hep düşünceli gözlerin erken uyuyamıyosun. Kocaman bir hayal dünyan var. Görünmezssin adeta kimsenin umrunda deilsin. Ama bir kişisin işte duyguların var. Diğerlerinden farklısın sanki bu dünyadan değilmiş gibi.. ben böyleyim. Azınlıkta kalan çocuk. İlginç zevkleri olan görünmez çocuk. Seninle tanışmak isterdim.. kendim gibi birilerini bulmak çok zor.

Kader ortağıyız. Başlangıcım sizinki gibi şu anki durumum da aslında herkesin özel bir desteğe ihtiyacı var. Psikologlar işe yaramıyor. Gerçekten hayatı öğretecek bir rehber gerekir bir yalnız insan için fakat şöyle bir gerçek var ki kimse kimsenin gelişmesinin istemiyor. Bir keresinde şöyle bir yazı gördüm bir sözlükte.'O asosyaller sosyalleşirse bize dünyayı dar ederler' diye bu herkes için ne kadar isabetli ve doğru bir yargı bilmiyorum lakin şu anan kadar ki bütün kurduğum iletişim bunu gösteriyor. Hiç anlayışlı bir insanla karşılaşmadım sadece etkisiz sözler...(yaparsın, takma kafana, bir şey olmaz vb). Birilerini sevebilir misiniz ilerde bilemiyorum fakat Sizden tek istediğim bu içi boş insanlara kendinizden daha fazla değer vermeyin. Gerçekten haketmiyorlar. Sadece çoğunluk meselesi. Yoksa siz daha iyi bir insansınız bunu unutmayın lütfen. Allah kolaylık versin. :)

Tüm bunların Nedeni Bıkkınlık. Oysa ki gözünğ açıp, Etrafında kileri, Senin yerinde olmak isteyenleri görseydin böyle düşünmezdin.

Yaşını bilemiyorum ancak, 22'den küçükse bu tür Karamsarlıklar yaşaman normaldir. Çocukluk, Ergenlik ve gençliğin getirdikleri ile, Gerçek hayat yavaş yavaş karşına çıkmaya başlayacaktır.

erkek halinim de umursamıyorum ben be fazla acıtasyona gerek yok ne yapalım bizde böyle eziğğğğ iz