Eski sevgilinin hediyeleri geri mi yollanmalı çöpe mi atılmalı?

İnsanın benliği, kimliği, kişiliği, varlığı 3 şeyden oluşur:

1)Şu an olduğu kişi,

2)gelecekte olmak istediği kişi ve geleceğe dair beklentiler,

3)Geçmiş

Her insan bu üç şeyle bütünleşerek kimlik ve varlık kazanır, kim olduğunu bilir. Geçmiş, şu an ve gelecek tahmin ettiğinizden de sıkı şekilde bağlıdır birbirine; hiçbiri birbirinden bağımsız değildir.

Bana göre; bir ilişkinin temelinde sevgiden önce saygı yatar. Saygı olmazsa hiçbirşey düzgün yürümez bu hayatta. Bir insana saygı duymak, onun şu anki varlığına saygı duymaktır. İnsanı şu an olduğu kişi yapan iki şey vardır; geçmişte yaşadıkları ve geleceğe bakışı.

Yani, bir insanı, âşık olduğumuz insan yapan, onu şu anki karakterine ulaştıran da, geçmişte yaşadıklarıyla birlikte geleceğe bakışıdır.

Hiç kimse geçmişini silip atamaz. Çünkü geçmiş, kişiliğimizin ve düşüncelerimizin üzerine bir mühür gibi iz bırakmış, bizi biz yapmıştır. Geçmişe ait somut şeylerden kurtulmanız, eşyaları atmanız, mektupları yırtmanız, hatta yaşadığınız yeri terk etmeniz, geçmişinizden kurtulduğunuz anlamına gelmez. Beyninizin içindeki anılardan da kurtulabilir misiniz? "Unuttum" demek alelade baştan savma bir laftır, insan asla unutmaz. Ya acıyla anar, ya nefretle anar, ya da özlemle; ama daima anar.

Geçmişimiz, bizim benliğimizin ayrılmaz bir parçası olduğuna göre; kendimize saygımızın da bir parçasıdır. Dolayısıyla kendimize gösterdiğimiz saygı kadar, başkasından da kendimize saygı gösterilmesini beklemek hakkımızdır. Geçmişimiz ile ne yapacağımız tamamen bizim insiyatifimizdedir, başkasının değil.

Sevgilimin, geçmişime saygı duymasını isterim. Ben de aynı şekilde onun geçmişine saygı duyarım. Sevmek, bir insanın benliğini, geçmişini ve geleceğini esir almak demek değildir. Sevmek birbirini tamamlamaktır, ikiyken bir olmaktır; ama birbirinin yerine geçmek demek değildir.

Geçmişime ait anıları, sinema biletlerini, mektupları, eşyaları saklarım; o eşyadan nefret ederim, o eşya bana acı verir belki, ama yine de saklayabilirim. Ya da bir mezara gömer gibi bir kutuya gömerim, bu ritüel, geçmişle kavgalı olmadan yaşamak için psikolojik bir ihtiyaçtır bazen. Veya saklamam, çöpe atarım, yok ederim, görmek bile istemem belki; o benim bileceğim iştir, karşımdakinin talep edeceği değil.

Sevgilimin, eski sevgililerine ait anıları saklamasına saygı duyarım; çünkü böyle yaparak benliğine ve kişiliğine de saygı duymuş olurum. Bu çok ince hassas bir konu. Atmak isterse de kendi kararıdır. Geçmiş, bir mezardır, ara sıra başında dua veya beddua ederiz; ama başında yatıp kalkmayız. Saklamanın amacı, geçmişte yaşamak olmamalıdır. Önemli olan, beni sevmesidir, geçmişi bugünden kıskanmaya gerek yoktur. Bir mezarı ne diye kıskanayım? Ama geçmiş bugünün önüne geçiyorsa, bugünkü ilişki çıkmaza girer. Ben, karakter sağlam oldukça, dengenin kendiliğinden sağlanacağına inanıyorum. Çok büyütmeye, endişelenmeye gerek yok. Gözlerine baktığında seni sevdiğini görüyorsan, gerisini karıştırmaya gerek yok.

1. Farkında olmadığına göre eşyaların hala onda olmasının bir sakıncası olmadığını düşünürdüm ki zaten kendisi sormuş ne yapayım diye. Kendisine cevap olarak kararı kendisinin vermesini söylerdim ama içimden atmasını dilerdim.

Benimle ilişkisi başlayıncaya kadar eşyaları saklaması beni ilgilendirmez ama hayatında artık ben varsam, eski hatıralar ortada olmamalı.

2. Ayrıldığım sevgilimin benden ona hediye edilen eşyaları üzerinde hakkım yoktur ve onları kendi isteğimle verimişimdir. Geri vermek istese bile almam. İster atsın, ister satsın, ister yaksın.