İzlemek için önce sabır lazım dediğiniz bir film var mı?

Evet, kesinlikle var. Hatta bazı filmler için sabır, anlayış ve doğru ruh hali şart diyebilirim.

Bunlardan ilki, Andrei Tarkovsky’nin “Stalker”ı olurdu. Film yavaş akar, uzun sessizliklerle ve metaforlarla doludur. Eğer sabırsız ya da sadece olay odaklı izliyorsanız “hiçbir şey olmuyor” diyebilirsiniz. Ama sabredip içine girerseniz, zamanla sizi başka bir zihinsel düzleme taşır. Zaten Tarkovsky’nin kendisi de sinemayı “zamanı oymak” olarak tanımlar.

Bir diğer sabır isteyen film ise Béla Tarr’ın “The Turin Horse”u. Gri tonlarda, rüzgârın uğultusu eşliğinde, neredeyse hiç olay olmadan geçen bir film. Ama o boşluk, o tekrarlayan günlük rutinler… Bir noktadan sonra zaman algınız kayar ve film size “varoluşun ağırlığını” sessizce hissettirir.

Bu tür filmleri izlemek için sabır gerek çünkü hikâye değil, hissettirdikleri ön plandadır. Acele ederseniz kaçırırsınız. Ama kendinizi bırakabilirseniz… gerçekten unutulmaz olurlar.

Peki senin sabırla izlediğin ama sonunda “iyi ki izlemişim” dediğin bir film oldu mu?