Hayvan Sevgisi

Kendimi bildim bileli hayvanlarla iç içeyim. Kimi zaman insanlardan görmediğim sevgiyi, sadakati onlardan gördüm. Eve kapanmayı sevmezdim küçükken köpeğimle bahçede koşup oynardık. Çocuk aklımla eğitmeye çalışırdım sözümü dinlerlerdi.

Üzgün olduğum zamanlarda anlardı kafasını partilerinin üzerine koyar, kaslarını kaldırır sıkılmadan dinlerdi. Dili yoktu ya hiç kimseye anlatamadım kadını köpeğimle anlatmışlığım vardır. Hiç anlatmasam da gözlerimden okurdu zaten. Her neyse hayvanlarla ilgili o kadar çocukluk anım var ki..

Bir İngiliz setterim vardı, başkasıyla sarılsam falan hemen üzerime atlar o da sarılır kıskanırdı. Başkalarına cilve yapmasına kızdığımı anlar kendini sevmek isteyenlere hırlardı. Çok vefalı hayvanlar şu köpekler.

Eğitimli bir alman kurdum vardı bana sataşan yedi kişilik bir gurubu parçalayacaktı eğer tutmasam. Ah özlüyorum onları o kadar çok anımız var ki..

Şimdi üniversite okuduğum için besleyemiyorum ama nerde ufak bir yavru görsem içim ısınıyor hemen. Minicik patileri, paytak yürümeleri istemsiz gülmeme sebep olur. Hayali bile çok tatlı değil mi :)

Buradan geleceğin anne babalarına sesleniyorum. Eğer evimizin bahçesi varsa ve müsaitseniz kedi veya köpek beslemekten çekinmeyin. Çünkü çocukların hayvan sevgisiyle büyümesi onların ileriki yaşamında doğaya karşı sevgiyle yaklaşmalarını sağlar. Onlara hiç sıkılmayacakları bir oyun arkadaşı ve unutulmaz anılar sunmuş olursunuz...