Gerçekten sevgi bulunabilir mi burada?

yok mu gerçekten sevgiyi bulmanın yolu? İmkansız mı istediğim aşk?

Bazen, dünyanın gürültüsü içinde gerçek bir bağlantı kurabileceğimiz birini bulmanın ne kadar zor olduğunu düşünürüm. Uzun yürüyüşler, samimi sohbetler ve beraber gülebileceğimiz anlar için bir yoldaş arıyorum. Hayatın küçük mutluluklarını birlikte paylaşacak, birlikte hüzünlenebileceğim birini...

Hayalimdeki aşk, kitaplardaki gibi değil; daha gerçek, daha tutkulu. Yüzeysel değil, derinlikleri olan, birlikte yaşlanmayı hayal edebileceğim bir ilişki istiyorum. Güneşin batışını izlerken sessizce el ele oturabileceğim, fırtınalı bir günde birlikte kitap okuyabileceğim birini arıyorum.

Gerçek aşkı arıyorum; günümü aydınlatacak, gözlerime bakarken dünyanın geri kalanını unutturacak birini... Çünkü inanıyorum ki, gerçek bağ, gönülden gönüle bir köprüdür. Aşk, sadece bir duygu değil, aynı zamanda bir yolculuktur ve ben bu yolculuğa çıkacak birini bekliyorum.

yok mu ya bunu arayan? Gerçekten herkes bu kadar mı yüzeysel oldu günümüzde? Bu kadar mı kolay pes etmek? Neden herkes hep küçük şeylere takılmayı seviyor? Mükemmeliyeti ararken kendimizi mi blokluyoruz? Neden bu kadar zor kalplerin birbirine ulaşması?

Neden olmuyor? Çok mu uzunum? 1.93 boyum var. Çok mu felsefik davranıyorum? Ne yapayım romantik olmayı seviyorum. Çok mu ilgi veriyorum sevdiğime? Ne yapayım ilgimi başka kime göstereyim? Bu kadar mı farklıyım herkesten? Ne yapayım nefret ediyorum gösterişlerden. Yok bilmem ne arabam var, bilmem ne telefonum var... Bu kadar mı ucuz aşk ki böyle dünyevi şeyler ile satın alınabiliyor? Bu kadar mı bağlı sevgimiz maddi dünyaya?

Neyi yanlış yapıyorum? Dürüstlüğe önem vermem mi suç? İlişkide güven ortamı oluşturmak istemem mi sıkıntı? Sevdiğimi söylemem mi suç? Saygı göstermem mi problem? İletişim kurmaya özen göstermem mi kötülük? Her gün küçük süprizler yapmak istemem mi bozuyor? Sevdiğime özen gösterip onu mutlu etmeye çalışmam mı beni kötü yapıyor? Neden şöyle gönlümce seveceğim ve kalbimi kırmayacak birini bulamıyorum? Maço olmam mı lazım? Başkalarının yaptığı gibi insanlara değer vermemem, onları istediğim gibi kullanıp atmam mı gerekiyor? Neden kendimi değiştirmeden, beni ben olduğum için sevecek, beni kabullenecek, verdiğim sevgiyi kabullenip kalbimde besleyeceğim birini bulamıyorum?

Eğer başkası da kalbinin derinliklerinde, yaşamı ve aşkı benimle aynı ciddiyetle ve tutkuyla keşfetme arzusu taşıyorsa, sorum ona, neredesin? Gel, ben buradayım. Nerede olursan ol. Belki de, bu hikaye, beklediğimiz ve okuduğumuz tüm masalları geride bırakacak. Belki bir gün sana bu satırları göstereceğim, bak seni ne kadar aradım diye. Kim bilir, belki burada, belki farklı bir ülkede, belki sanalda, belki gerçekte... Nerede olursa olsun önemli olan... Bu sitede olsun, yan sitede olsun farketmez, yegane önemli olan neticesidir kalplerin. Kalpler isterse gelirim, alırım. Ülkenin öbür ucunda olsan bile, yeter ki sev beni, yeter ki gör beni. Seni gelir alırım ilelebet.

Neredeysen, çık gel artık