Eşimin annesi maalesef birkaç yıl önce hayatını kaybetmiş, ben onu tanımıyorum ondan sonra evlendik biz. Ama evlendiğimizden beridir eşimin babası olsun, anneannesi babaannesi olsun bana hep rahmetli kaynanamın giysilerini, eşyalarını veriyorlar kullanmam için. Benim saç düzleştiricim var, babası bana verdi kadının ölmeden önce kullandığı düzleştiricisini. Soruyor kullanıp kullanmadığımı. Bende doğru söyledim. “Kullanmıyorum, kendi düzleştiricimi kullanıyorum” dedim. Neden kullanmıyorsun diyor. “Benimki bozulursa eğer yeni almak yerine kullanırım tabiiki” dedim diye kızdı bana.
Eşimin Anneannesi ve babaanneside öyle, bluz verdiler, yelek verdiler, şal şapka cüzdan verdiler birsürü. Ve kullanmamı istiyorlar. Ben alırken de istemedim biliyorum çünkü kullanmayacam. Benim tarzıma da aykırı şeyler. Ayrıca Eşyaların enerjisine inanıyorum ben. Ama kırılmasınlar diye aldım. Şimdiyse giymemi bekliyorlar. Ama bedenlerimiz bile aynı değil nasıl giyeyim. En sonunda “ben kendim almadığım kıyafetleri giyemiyorum takıntım var” dedim. Kızdılar bana.
Ev süsleri için de öyle verdiler bana ama ben yeni gelinim, 30 sene önceki süsler artık demode. Tabiki hatır için 1-2 tane koydum. Fotoğrafıda var. Ama evime gelip benim eşyalarımı eleştiriyorlar ve rahmetlinin süslerini koymamı istiyorlar.
En çok sinirlendiğimse bana onun karakterini anlatıp onun gibi olmamı bekliyorlar.
Afedersiniz ama benim kendi karakterim kendi tarzım ve düşüncelerim var. Ters bir şey söylemiyorum acıları var diye ama en korktuğum olmaya başladı. Kendimi bencil gibi görmeye başladım, farkındayım uymak zorunda olmadığımın ama işte.. eşim neyse ki beni destekliyor.
Ayrıca annesinin eşyalarını kullansam sürekli bu çocuk beni annesi gibi görecek karısı gibi değil. Haksızmıyım?
Biraz uzun oldu ama derdimi döktüm 😅 etrafımdan başka birine anlatmaya cesaret edemedim
-dün gece 2-3 gibi de sormuştum soruyu ama cevaplayan olmadı umarım sorun çıkmaz yine sordum
Eşimin Anneannesi ve babaanneside öyle, bluz verdiler, yelek verdiler, şal şapka cüzdan verdiler birsürü. Ve kullanmamı istiyorlar. Ben alırken de istemedim biliyorum çünkü kullanmayacam. Benim tarzıma da aykırı şeyler. Ayrıca Eşyaların enerjisine inanıyorum ben. Ama kırılmasınlar diye aldım. Şimdiyse giymemi bekliyorlar. Ama bedenlerimiz bile aynı değil nasıl giyeyim. En sonunda “ben kendim almadığım kıyafetleri giyemiyorum takıntım var” dedim. Kızdılar bana.
Ev süsleri için de öyle verdiler bana ama ben yeni gelinim, 30 sene önceki süsler artık demode. Tabiki hatır için 1-2 tane koydum. Fotoğrafıda var. Ama evime gelip benim eşyalarımı eleştiriyorlar ve rahmetlinin süslerini koymamı istiyorlar.
En çok sinirlendiğimse bana onun karakterini anlatıp onun gibi olmamı bekliyorlar.
Afedersiniz ama benim kendi karakterim kendi tarzım ve düşüncelerim var. Ters bir şey söylemiyorum acıları var diye ama en korktuğum olmaya başladı. Kendimi bencil gibi görmeye başladım, farkındayım uymak zorunda olmadığımın ama işte.. eşim neyse ki beni destekliyor.
Ayrıca annesinin eşyalarını kullansam sürekli bu çocuk beni annesi gibi görecek karısı gibi değil. Haksızmıyım?
Biraz uzun oldu ama derdimi döktüm 😅 etrafımdan başka birine anlatmaya cesaret edemedim
-dün gece 2-3 gibi de sormuştum soruyu ama cevaplayan olmadı umarım sorun çıkmaz yine sordum
Aşk İlişkileri
Yeni Yıl
Gündem
Cinsel Yaşam
Güzellik & Bakım
Alışveriş & Hediyeler
Kızlar Bir Adım Öne
Tatil & Seyahat
Arabalar
Astroloji & Burçlar
Eğitim & Kariyer
Gamer
Moda & Stil
Spor
Evcil Hayvanlar
Müzik & Etkinlik
Kültür & Sanat
Para & Ekonomi
Magazin
Diziler & Filmler
Cilt Bakım
Kişilik & Karakter
Saç Bakım
Çocuk & Ebeveyn
Yeme & İçme
İnternet & Teknoloji
Ev & Yaşam
Özel Günler & Hijyen
Kahve & Keyif
Aile & Toplum
Diyet & Beslenme
Sağlık
Diğer