Kaybetmekten mi korkuyor insan, yoksa kontrolün kendinde olmadığını fark etmesi mi asıl kriz?

Bence insan çoğu zaman “kaybetmekten” değil, aslında hiçbir şeyi tamamen kontrol edemediğini fark etmekten korkuyor. Kaybetmek acıtır ama en azından somuttur… kontrolün sende olmadığını anlamak ise daha derin bir boşluk bırakır. Çünkü o anda anlıyorsun.. Ne kadar çabalarsan çabala, bazı şeyler senin elinden kayıp gidebilir. Ben böyle durumlarda hep şunu düşünürüm:Bir şeyi kaybetme ihtimali değil, o şeyin kaderinin tamamen benden bağımsız olması daha çok sarsıyor insanı. O yüzden asıl kriz, kalbinle bağ kurduğun bir şeyin geleceğini belirleyememek. O güçsüzlük hissi… işte o insanı içten içe yer. Yine de bu farkındalık bazen güzel bir yere de götürüyor.. Kontrol edemediğini anladığın noktada, sahip olduklarının değerini daha derin hissediyorsun. Ve kabul etmeyi, güvenmeyi, akışa bırakmayı öğreniyorsun.

Aslında hepsinin farkinda. Hiçbir konuda kontrolün onda olmadığıninda, hiçbir şeye tam anlamı ile gücünün yetmeyeceğininde, hayatında bulunan belki en sevdiklerinin bile kapı eşiğinde eli kapının kulpunda olduğununda, bir gün herkesin yanlış yapma ihtimalinin olduğununda.. Çoğu insan her şeyin bilincinde aslında. Tek ruhunu saran şey birgün bunlar ile yüzleşmek zorunda kalacağını bilmesi.

Çok az insan bunun farkında olarak her şeye rağmen tüm ihtimalleri rağmen karşısında ki işine, eşine, sevgilsine, sevdiğini insana, insanlara, ailesine, vatanina samimi bir şekilde inanır, güvenir, sarılı ve sadakat gösterir. Yüzleşmekten korkmaz, olduğu gibi kabul etmiştir. Çünkü kendini de bilir sınırları olsa da kendisine saygısı olsa, hayata karşı bir duruşu olsa da insandir.

İnsan birini gerçekten severse korktuğu asıl şey onu kaybetmektir. O zaman kendi egosu ön planda olmaz kontrol bende değil gibi..
Fakat gerçekten sevmiyorsa ama sevdiğini zannediyorsa kendi bile o kişiyi kaybetmekten korktuğunu sanıyor olabilir. Oysa asıl korktuğu şey, kontrolünün artık elinde olmaması ve o kişinin elinden kayıp gitmesidir. "Benden gidemez" ego zedelenmesi. ya da "kaybetmemeliyim" ego zedelenmesi. Yani "onu kaybetmemeliyim" değil, "ben kaybetmemeliyim" düşüncesidir asıl olan.

İnsan kaybetmekten korktuğunu sanır ama gerçek korku, kontrolün elinden kaydığını fark ettiği anda ortaya çıkar, çünkü kaybetmek nettir, bir sonu vardır, ama kontrolün sende olmaması, sınırları belirsiz bir boşluk yaratır işte bu belirsizlik, insanın zihnini asıl sarsan şeydir.