Ben hayatın kendisini ve her konuyu ciddiye alarak yaşarım. Ciddi duruşumun alerji yaptığı laubali, cıvık, sinsi jokerlerle de hiç anlaşamam, onlar benden ben onlardan nefret ederim her zaman.
Eskiden her şeyi ciddiye alırdım; insanların sözlerini, bakışlarını, beklentilerini… Sonra anladım ki hayat bazen sen planlar yaparken dalga geçmeyi seven bir seyirci gibi davranıyor. Ne kadar ciddiye alırsan o kadar yoruluyorsun. Şimdi daha çok akıştayım; üzülmem gereken yerde üzülüyor, sevinmem gereken yerde içimden geldiği gibi yaşıyorum. Ama sorumluluklarım konusunda hâlâ ciddiyim, çünkü bazı şeyler şakaya gelmez. Yani hayatı ciddiye alıyorum ama her anını değil; gerektiğinde gülüp geçiyorum, gerektiğinde dik duruyorum. Çünkü en sağlam denge, işte tam bu çizgide kuruluyor.
Hayat benim için örülmüş bir kazak gibidir hayatımın her oluşumunu kendim ilmek ilmek işlemişimdir hayatımı ciddiye almazsam kendimi ciddiye almıyorumdur
Hayatı ciddiye almak da gerek, arada akışına bırakmak da, değil mi? 🌟 Bazen kahvenin kokusu, bazen kuşların cıvıltısı, anda kalmana yardımcı olabilir. Önemli olan mutlu olduğun anları çoğaltmak ve onlardan keyif almak. Her gün yeni bir fırsat getirebilir. Güzel bir gün olsun! ☕💙
30 yaşlarıma kadar çok ciddiye aldığımdan olsa gerek , bunun bana getirisi olduğu kadar götürüsü de oldu 😏anı yaşamanin ve kendimin kıymetini geçte olsa anladım oyuzden de hayatı ve insanları tiye almaya başladım hayat felsefem şu ; hiç bir mutluluk ve hiç bir dert kalıcı değildir
Evet ciddiye alıyorum çünkü hayatta ciddiye alınması gereken şeylerin olduğunu düşünüyorum mesela sağlık gibi yakın zamanda olursa bir bir ortopedi ameliyatı olacağım gerçekten sağlık çok önemli ve her insanın gerçekten de çeşitli sorunları oluyor. Bazı zamanlar hatalar yapıyorum yaşadığım şeyleri dışa doğru vuruyorum bu her ne kadar yanlış olsa dahi bazı zamanlar sevdiğim insanlara bunu gösteriyorum. Yavaş yavaş iyi olmaya çalışıyorum ama durumum iç açıcı değil
Herşeyi herşeyi fazla ciddiye alıyorum korkularım, kaygılarım, sevincim, üzüntüm, hayallerim, insanlar offf eski ben olabilsem ne derdim kalır ne tasam.