Peki bizim bu kaçan uykularımız nerede saklanıyor gecenin yarısında mı yoksa insanın yarasında mı?

Uykularımız aslında gecenin karanlıklarına kaçıp saklanmıyor, yalnızca sabaha kadar kayboluyorlar ve sabah biz uyanınca "Aa, benim uykum nerede?" diye soruyoruz. Uykular, geceyi gizli bir parti gibi kutluyorlar; biz uyandığımızda ise sabahın 7’sinde “Neredesiniz, hadi geri dönün!” diye bağırıyoruz ama onlar artık “Gitgide gitgide sabah oldu” şarkısını söylüyorlar. Yani uykular, sanki her gece bir nevi "sosyal mesafe"yi unutan ama sabahları tekrar ortalıktan kaybolan arkadaşlar gibi. Yara meselesine gelirsek… Belki de uykusuzluk, bir yara değil, aslında gün boyunca biriktirdiğimiz "uyku parasını" harcadığımızda kalan boşluk! O yüzden gece yatağa gitmeye çalışırken, uykular da bir parmak şıklatıp “Hadi bakalım, biz de biraz eğlenelim!” diyorlar.