İçinden bağırarak söylediklerini en son ne zaman yuttun?

En son birine “bunu hak etmedim” demek isterken yuttum kelimelerimi. İçimden bağırmak geldi, gözlerine bakıp içimde kopan fırtınayı göstermek istedim ama sustum. Çünkü bazen ne kadar haklı olursan ol, karşındakinin anlamaya niyeti yoksa konuşmanın da anlamı kalmıyor. O an sesim değil, bakışlarım konuştu belki ama hiçbiri içimdeki kırgınlığı anlatamadı. İşte o sustuğum an, en çok kendime haykırdım aslında. Çünkü kelimeleri boğazına düğüm edip susmak, sessizlikte boğulmaktır biraz da. Ama yuttum… çünkü bazen içindeki çığlığı dışına vurmak, en büyük kaybı getirir.

Her gün yutuyorum. Sırf sevdiklerim kırılmasın diye. Çünkü konuşursam biraz fazla konuşuyorum, içimden gelenleri döktüğüm zaman çok kötü şeyler oluyor. O yüzden yutmak en güzel geliyor. İnsanları üzmeyi sevmiyorum gerçekten. Karşımdaki düşmanım bile olsa hep bir adım geri atıyorum.