Boşa çabaladığını düşüyor musun?

Evet, olmuştu. Tek başıma çabaladığım, didindiğim olmuştu, her bakımdan yorulmuştum. Onun kahrını, memnuniyetsizliğini, nankörlüğünü, fesatlığını, yetinememesini çekmek beni bunaltmıştı, bunalıyordum lakin o cendereden çıkamıyordum, kurtulmak, nefes almak istiyordum aslında içten içe lakin bunu kendime itiraf bile edemiyordum, o kişi çocukluğumun bir yansımasıydı bana, çocukluğumda bana yaşatılanların, bir mıknatıs gibi onun için onu çektim kendime. Bencil, değer bilmez, kibirli, aşağılık kompleksi olan, kırmaktan haz duyan, hiçbir güzelliği hak etmeyen birisiydi o. Şükürler olsun ki onu hayatımdan tamamen attım, gelmemi istedi lakin ben dönmedim, çünkü sıkılmıştım, hep veren olmaktan, hakettiğim değeri görmemekten. Mütemadiyen onu savunmalarımdan, onun kötülüklerinde dahi iyi niyet aramaktan bunalmıştım. İlişkiler karşılıklı emekle yürümeli, tek kanatlı kuş uçmuyor lakin tüm saygısızlıklarına rağmen ona hesap sormadım biliyorum ki hayatın kendi içinde bir adaleti var ve bana yaşattıkları ona döndü, çünkü sıkıntılı günler yaşıyordu onu en son bıraktığımda ve o kişi benim için çöp lakin çöp dahi ondan daha temiz, o şeytanın vücut bulmuş hali.