Eski kaynanamdan duymuştum evli iken İstanbul'a bize misafirlige gelmişti ozamanlar aramız gayet iyiydi bir sıkıntı yoktu gezerdik yerdik içerdik bana göre bir sıkıntı yoktu ona hediyeler alırdım giderken boy boy redimlerimiz olurdu Facebook ve instigramlarda oysa hiç bir şey öyle değilmiş ben güzel zannediyormuşum memlekete gidince benim için gelinin yanına gittim İstanbul'a kaç kere beni evden kovdu demiş bunu ilk duyunca okadar üzüldüm ki kendimi sorguladım günlerce ben gerçekten böyle bir şey yaptimmi diye ağladım durdum kendi kendime dedimki ben onu madem kovduysam nasıl bu kadar resimlerimiz var gezerken yerken içerken ya da ben o hediyeleri nasıl aldım ona ya da madem kovuldun niye bırakıp gitmedin kaç kere kovdu diyipte durdun madem öyle işte bu beni çok üzdü ben sandimki hep güzel bir şey yapıyorum sevgimi gostermeye çalışıyorum kendimi sevdirmeye vss ama öyle olmuyormuş kadın içten içe benden nefret ediyormuş meğer bunları sonra zamanla öğrendik tabi kendimi ne yaparsam yapayım sevdiremedim kadın beni birtürlü oğluna yakistiramadi beni kabullenemedi en sonunda zaten yuvanın yıkılma sebebi oldu eşim bana yuvasına sahip çıkamadı annesinin eteklerinin altından cikamıyordu bende 10 yıl sabrettim baktım olmuyor ana oğul onları başbaşa bıraktım çünkü ben orada fazlaliktım boşandım onun istediği de buydu zaten umarım mutlu olmuştur 😔😔😔
Çok küçüktüm bunu duyduğumda bir arkadaşım söylemişti. Eskiden biz yoksulduk ve böyle kuzenlerimin küçülen ama yeni kıyafetlerini giyerdim. Yine benimle aynı yaşta olan bir arkadaşım benim için "Ben en azından onun gibi elin eskilerini giymiyorum" demişti. Bir sürü kıyafet alacak durumum var ama hala içimden çıkmaz o söz.
Ortaokulda hoşlandığım çocuk bunu öğrendiğinde arkadaşına bir şey demişti, sessizlik olduğu ve yakın oturduğum için duymuştum. Ne dediğini söylemek istemiyorum ama çok kırıcıydı. Hatta "sessiz konuşuyorlar belki ben yanlış duydum" falan diye kendimi avutmuştum.
Kişilik & Karakter konusunda 10,7b cevap paylaştı.
Hatırladığım üzücü bir şey yok. Birçok şeyler duydum duymaya devam ediyorum. Kimisi ile gurur duyuyorum kimisini umursamıyorum. Çünkü insanlar konuşur bunun engeli yok görmezden geliyorum. Ama yakın zamanda bir arkadaşıma sen hastasın psikolojik destek alman lazım demiştim sinirden. Sonra üzüldüm ama hak etti mi etti şimdi yalan yok.
Sevdiğim değer verdiğim buradan bir üye "Şu an karnına bıçak girse ölecek olsan kılımı kıpırdatmam." Demişti. Çok öfkeli olduğundan söylemiş ama asla özrü olamaz bunun...
Hayatımda hiç böyle bir şeye maruz kalmamıştım.
Sanırım hayatimda bundan daha kırıcı bir söz cümle duymamıştım, duyacağımıda sanmıyorum.
Bu kız farklı bu kız deli bunu tedavi ettiriyoruz işe yaramıyor işte. Bunun söylenmemesinin sebebide çocukken Dikkat eksikliği ve hiperaktivite tanım vardı bu yüzden bu cümlelerle büyüdüm bu yüzden sadece eleştirildim büyüdüm hala bu cümleleri duyunca çok üzülüyorum. Çocukluğuma ve yetişkinligime dair üzüldüğüm tek şey.
Son zamanlarda artık hiçbir şeye şaşırmıyorum üzülmüyorum arkadan iş çevirene mi dersin Yalancılıkta master yapani mın iftira atanı mı O yüzden kulaklarımı bu tarz şeylere kapatıyorum
Genelde annem ve babamdan duydum, bana her zaman kötü gördükleri kişilerin karakterlerini yakıştırırlardı ve ben de çocukluğumu o kişiler gibi olmadığımı kanıtlayarak geçirirdim.
u Master Yaş: 391 yıl
Master Yaş: 33 , eic 100%1 yıl
En İyi Cevap