Son zamanlarda kafanızı en çok ne kurcalıyor?

Bol seçenekli, çok yönlü, köklü ve geleceği şekillendirecek olan vermem gereken kararlar.. boşanmalı mıyım? Yaptıklarından ve söylediklerinden sonra, geçmişten beridir süregelen bakış açılarından dolayı ailemden uzaklaşmalı mıyım? Boşanırsam şu an hissettiğim duygular ve içinde bulunduğum çıkmaz sokaklarla örülü saçma döngüler daha dip seviyelere iner mi?
Aramızda sadece imza olduğu için karı-koca tanımına uyduğum kişi açık bir şekilde sen boşanmayı kabul etmediğin için seni yıldırma politikası uyguluyorum diyip saçma sapan olur olmadık konularda problem çıkarıyor, ailemle sorun yaşadıktan sonra onlarla görüşmeyeceğim dedi ve annemin yaptığı yemeği dahi yemiyor. Aramızın açılacağını bildiği halde, yaptığım hatayı en ince ayrıntısına kadar anlattı ve kardeşimle aram bozuldu. Şimdi iki yabancı gibiyiz. Beni sevdiğini biliyorum, inanıyorum. Aslında onun bir suçu olmadığı halde müdahil olduğu, benim yaptığım hatalardan ötürü yaşamak istemeyeceği bir süreç yaşadık ve o da yaşamak zorunda kaldı. Gerçi süreç başlangıcında beni terkedip dahil olmamak gibi bir seçeneği vardı ve o terkedip gitmedi. Zaten ne olduysa buradan sonra oldu. Burası bir başlangıçtı ayrıca, evliliğe giderken, düğüne 31 gün kala.
Nankörlük mü olur acaba ayrılık kararı versem (ki kendisi bu ilişkinin iyi gelmediğini ve kararının boşanmak olduğunu hemen hemen her tartışmada-sorunda dile getirmekten çekinmiyor) ?
İşin içinden çıkamadıkça biraz daha bata bata en son nefessiz kaldığım, "en iyi çıkış yolu intihar heralde" gereksiz saçma sorusunu düşünüp, üretip ve sonrasında beni sevenlerin o halimi gördüklerini ve yaşayacakları duyguları empati yaparak kendi kendimi vazgeçirdiğim, ailemden günden güne uzaklaşıp bana yabancı/öteki gibi davrandıklarını gözlemlemekle, içip içip günlerce sabahlara ve gecelere kadar kafamı patlatmakla, boğmakla, karar verme zorunluluğu hissetmemle ve bahsettiklerimle günlük yaşam rutininde meşgul olma zorunluluğu kurcalıyor son zamanlarda kafamı en çok.