Çaresiz kaldığınız an ne yapıyorsunuz?

Dustugum gibi kalkamadim sadece maske taktim

Nerden anladın

Nasıl anlatsam bu anlatilamaz hiçlik köpekler gibi acı çekiyorum
7 Şubat ruhumun cinayeti oldu
Kalbimi insan boklarindan kurtaramadım kalbimi koruyamadim
Onu ellerimden aldılar askere gitmemek için 18 saatlik üni okul yurt yoluna gitti benim tenimde yasayamadi başkalariyla başka hayatta yasayabildi gelsede sonsuz kalbim azap olucak
Çaresizlikten severek ayrılışlarımız
Gidisleri kalbime o insan boklarindan kurtaramadigim kalbimin baskalariyla yasamak zorunda kaldığı eşimin kokusu aldığım nefesi
O yol okula gitmeseydi askere gidecekti
Eşim bebekligimden beri hastaneye gider kontrole O orspu cocuklari hastane insanları rapor kağıdı bekletme keyfi ugruna askere gitmemek için çaresizlikten severek ayrildik 18 saatlik yurt okula gitti çaresizlikten
Benim ruhum ceset oldu mezarlık oldum
Ailemizin gözlerinin önünde her saniye ölüyorum dirile dirile birdaha ölüyorum olurken diriliyorsam mesafede kalbim hala yaşıyor diye hepsi alıştım yaşıyorum zannediyorlar
Ve bunun cevabını merak ediyorum
Neden gerçek eşleri mesafe giriyor tam kavusmusken neden sevdiklerimiz neden?
Ve ben bir mezarlikken içim kan agliyorken
Mutlu değilsem bile günışığına gündüzleri kahkaha atıyorum geceleri duvara bakarak müziğimi acarak gozlerim doluyor ağlıyorum
Bu nasillanet bir şey
İcim kan ağlıyor ölü bir hüzünlüyüm
Ama gündüzleri Günışığı kahkaha atıyorum
Bu nasıl ya neden

Yok önemli değil cevapsız sorulari ariyordum boşluklara saplanarak kendim anlatmak istedim teşekkür ederim ve kahin gibisin sanki beni görmüş gibi konustun

Gündüzleri tekkende cansız robot gibiyim hicbirsey yasamamis beynim kumandayla kullaniliyor uyusturulmus gibiyim iyide değilim kötüde değilim buzdolab gibiyim camsiz duygusuz kahkaha atasim da geliyor ya da gelmeden atıyorum gülüyorum çok tuhaf cevapsız sorular

Evet

Allah belalarini versin

Evet yürüyüş zaten bilimsel olarakta kanıtlanmış antidepresan ilaçlarından kat kat daha hızlı fayda sağlıyormuş. Açık hava yürüyüşü en az 30 dk günlük oda en az

Kokularda direkt beyne etki ettikleri için uçucu yağlardan da yararlanıyorum

Evet o hali de çok iyi biliyorum insan değil yürüyüş kalkıp duş almıyor hatta kolunu kaldırıp saçını tarayamıyor

Emin ol bu bir süreç yani zihnin çok yorgun iken bedenin aktif olmasını bekleyemeyiz. O zaman zihnen ve bedenen dinlenmeye bak sonra ayağa kalkmaya çalışırsın

Aslında burada sorman bile senin çıkış mücadelendir.

Hiç bir şeye gücün yetmşyor ise kendine eziyet etme bırak anı yaşa üzüntüyse üzüntü kırgınlıksa kırgınlık
Başarısızlık hissiyse başarısızlık
Demek ki bu süreçte biraz durman ve dinlenmen gerekiyor
Yüklenme kendine zihnine ve bedenine zaman ver
Ama yürüyüş yapamıyor isen hiç olmazsa balkonda nefes al özellikle güneş doğunca ilk 45 dk
Bunu yapamıyorsan günlük 10 dk nefes egzersizi yap eğer bunu da yapamıyorsan
Sabah kalkınca sadece güneşlikleri aç ve camı aç eve güneş ve temiz hava girsin

Hiç bir şey olmasa bile perdeyi ve camı açmayı muhalkak günlük yap sonra zaten yavaö yavaş balkona çıkarsın sonra ki haftalarda yürüyüşe başlarsın zaten 1 hafta güzel bir yürüyüş yapsan eminim zihnin hemen ayağa kalkmak için planlar üretmehe başlayacak bild

Zihnine ve kalbine aynı bir çocuğa duyduğun şefkat gibi şefkatle yaklaş su akar yolunu bulur bazen su yönünü değiştirmek için önüne çıkan engelde uzun bir süre bekler ama bu sefer daha güzel bir yol plur. O yolu bulmak için yorma kendini kendiliğinden akıp gideceksin zateb

Evet bu hali çok iyi anlıyorum hem etrafındakiler dinlesemne olacak ki sen bütün kelimeleri doğru kullansan bile yüreğinde ki sızıyı tam tarif edemediğin için , veya kelimeler yerinş tam doldurmadığı için yine huzursuz olacaksın

İpi boynuna geçirdiysen elleme orada kalsın yani ne ipi çıkarmak için nede ipi sıkmak için harekete geçme sadece ip orada kalsın zamanı gelince kendi isteğinle çıkaracaksın

O son noktayı yapamamış olmanda çok iyi oldu. Bu süreç geçtikten sonra ne güzel günlerdeyim iyi ki o zaman yapmamışım dersin

Aile olması da farketmiyor ki neticede bir insan

Psikolojik destek almayı düşünüyor musun peki

Amaç mutluluk değil ki kendini kendi oluşturduğun yargılardan kurtarmak ve özünde ki seni keşfetmen bence denen
Geçn aylarda intihara teşebbüs etmek üzereydim daha önceleri defalarca aklıma gelmişti ama çocuğumun gözlerine bakınca geçiyordu.
Bu sefer oda etki etmedi çocuğumun ağlaması da beni kararından vazgeçirmedş ama o an psikoloğum ile iletşime geçince vazgeçtim

Ve şimdi iyi ki olmamış diyorum. Beni o raddeye getiren olaylar şu an gözümde o kadar küçüldü ki elhamdülillah

Kendine bir şans ver ve bunu kendine yatırım olarak gör lütfen

Herşeyin bir süreç olduğunu ve geçici olduğunu kabullendim
Umarım sende bir gün zihin be gönül ferahlığına ulaşırsın

O zaman başka yol bak

Kaç yıllık emeğin var kendi üzerinde yazık etme kendine