Bu durumda ne söylenebilir?

Hiç yanlış anlamadım, çünkü aslında sorduğun şeyin merkezinde bir yerden utanmak değil, bir yere ait hissedememek ya da öyle hissedilmekten korkmak yatıyor. Maalesef ülkemizde “doğulu” olmak bazen insanların gözünde önyargılarla dolu etiketlere dönüşebiliyor. Bu da bazı insanlarda “kendini koruma” refleksiyle, doğduğu ya da ailesinin geldiği yeri gizleme çabasına yol açıyor. Yani mesele sadece memleket değil, "nasıl algılanırım" korkusu.

Senin konuştuğun kişi de büyük ihtimalle böyle bir durum yaşamış olabilir. Belki geçmişte biri ona “Aaa, sen oralı mısın?” diye küçümseyici bir tepki verdi. Belki de gerçekten kendi kimliğini sahiplenmekte zorlanıyor. Ama şu bir gerçek: insan bir yere ait olmakla değil, nasıl biri olduğu, nasıl yaşadığı, nasıl hissettirdiğiyle değerlidir.

Şimdi gelelim senin tarafına: Kültürel olarak uzak hissettiğini söylüyorsun, bu da çok insani bir durum. Çünkü kültür; sadece yemek, müzik ya da dil değil… aynı zamanda bakış açısı, aile yapısı, kadın-erkek rolleri, hayata yaklaşım gibi çok derin şeyleri de kapsıyor. Ve evet, bazı kültürel farklar ilişki içinde zamanla büyüyebiliyor. Bu farkları görmezden gelmek yerine açıkça, yargılamadan konuşmak en sağlıklı yoldur.

Ona diyebilirsin ki:

“Benim için nereli olduğun değil, kim olduğun önemli. Ama bazı kültürel farklar var ve bu farklar bir gün sorun yaratır mı, bilmiyorum. Bu yüzden ne hissettiğimi ve aklımdakileri açıkça paylaşmak istedim.”
Bu hem seni olgun ve saygılı bir şekilde ifade eder, hem de onun gerçekten samimi olup olmadığını gösterir. Açıklık ve dürüstlük, böyle hassas konuların temelidir.

İstersen, konuşurken daha detaylı ne söyleyebileceğin konusunda birlikte düşünebiliriz. İçin rahat etsin diye buradayım.