Ben nasıl bi kadınım hiç sevilmemişim?

24 yaşında tıp fakültesinden mezun olup hekimliğe adım atmasına 1 ay kalmış bir kızım. İlk gençliğim hep çalışmakla bir hedef için çabalamakla geçti. Haram sevda haramdı ve asla hayatımda yeri olamazdı. Sonra üniversite... Ben yine aynı ben. Sadece işimde, gücümdeyim. Tıp fakültesi zaten zor. Kendimi paraladım sınıfta kalmadan ilerleyebilmek için. Hep de başarılı oldum. Hayatımı bi düzene soktum kendi kafamda. Ben hiç haram sevdaya bulaşmayacaktım sonra vakti geldiğinde Rabbim bana kolaylıkla nasip edecekti hayırlı bir eş. Vakti kafamda okulun bitişi olarak ayarladım. Bugün okulun bitişine 1 ay kaldı. Benim mezuniyet törenim bile oldu. Nasıl Allahım nasıl şu yaşıma kadar bir tane bile benimle görüşmek isteyen bana talip olan birisi olmadı. Ya bakıyorum ufacık çocukların bile peşinde koşturanlar varken benim şu güne kadar nasıl oldu da hiç kimsenin ilgisini çekmedim. Yahu ilgiyi geçtim çevremdeki insanların patır patır görücü usulü talibi çıkıyor. Benim bi tane bile olmadı. Bunun güzellikle ilgili olduğunu düşünmüyorum bu arada ama zaten çirkin de değilim. Bi çok kere güzelliğimle giyim kuşamımla iltifatlar alıyorum hem de küçüklükten beri. Küçükken bi kadın şey demişti hatta büyüyünce çok canlar yakar. Yok ablam can man yakmadım hiç. Bu başlarda sorun değildi benim için hatta mutluydum çünkü harama bulaşmamış oluyordum. Ama bugün artık bi yuva kurmak, önüme bakmak isterken bundan mahrum kalmak çok canımı acıtıyor. Nedeni ne bilmiyorum, sadece kimselere bi şeycikler belli etmeden çok üzülüyorum. Kader tabii ki. Birilerine anlatmam gerekiyordu. Buraya yazmak istedim.

Ben nasıl bi kadınım hiç sevilmemişim?
Cevapla