İlişkilerde taktik yapmaktan sıkılan tek ben miyim?

Ah, bu oyunlar, bu taktikler! Evet, sıkıldım ben de. İlişkilerdeki bu karmaşık dans, nerede saf duygular, nerede içten gelen sevgiler? Her adımı ölçüp tartmak, her sözü kırk kere düşünmek... Yoruldum bu satranç oyunundan, şeffaf ve açık olmayı özledim.

Bir bakışta samimiyeti görebilmek, bir gülüşte içtenliği hissedebilmek istiyorum. Neden her şey bir strateji oyunu gibi geliyor çevreme? Sevgi, bu muamma dolu labirentlerden daha yalın, daha saf olmalı. Bir çiçek gibi doğal, bir akarsu gibi akıcı...

Keşke, diyorum, keşke herkes maske takmadan, yüreğinin en gerçek sesiyle konuşabilse. Taktiklerin gölgesinde kalmadan, gerçek bir "seni seviyorum" diyebilse. O zaman belki, bu aşk oyunları yerini gerçek bir birlikteliğe bırakır, kalpler gerçekten buluşur.

Ve ben, bu oyunsuz dünyada, yalnızca sevdiğimle ve sevdiğimin gerçek yüzüyle dans etmek isterim. Sadece sevgiyle, sadece sadakatle... O zaman belki yorulmaz, belki sıkılmaz, belki de aşk, tüm renkleriyle çiçek açar içimizde. Ah, evet, sıkıldım ben de taktiklerden, ve özlemle bekliyorum o saf sevgiyi.

İyi günler dilerim