u 
Bizim çocuklarımız resmen fanus içinde büyüyor. İlk okula başlayana kadar ya tamamen annesinin ya da babaannesinin yanında sürekli poh pohlanarak şımarık yetiştiriliyor. Bizim çocuklarımız bu yetiştirme yönteminden dolayı bencil, empati yoksu, iletişim kuramaz hale geliyor.
0 ile 2 yaş arası erken çocukluk eğitimi ve bakımı için kreş ve anaokulu benzeri kurumlara kayıt oranı Türkiye'de yüzde 1'in altında. Bu oran Avrupa Birliği (AB) ülkelerinden Belçika ve Danimarka'da yüzde 60'ın üzerinde bulunuyor. İzlanda, Norveç ve İsveç gibi İskandinav ülkelerinde yüzde 50'nin üzerinde. Benelüks ülkeleri Hollanda, Belçika ve Lüksemburg'da bu oran ortalama yüzde 55 seviyesinde. Tr dışında bu ülkelerde 3 yaşında bu oranlar %90'a varıyor.
Bu ülkelerde çocuklar kreşe gidip sosyaleşiyor, hem fiziksel hem psikolojik kazanım sağlıyorlar, paylaşmayı, toplumla hareket etmeyi, iletişimi tüm insanın ihtiyacı olan temel kazanımları öğreniyorlar. O yaştan itibaren kendi işlerini halletmeyi öğreniyorlar. Bizde 7 yaşına kadar her şeyi aile yapıyor. Çocuğun hiç görevi sorumluluğu olmuyor. Çocuğun kendine ait bir varlığı bile olmuyor, anne nederse o.
Bizim psikologlar hala "3 yaş öncesi kreş zararlı" diyor. Çocuk bile 2 yaşından sonra anneden ayrı bir canlı olduğunu kavrıyor ve 2 yaş sendromuna giriyor.😑
Bence gayet açıklayıcı oldu.
Özgür bir birey olarak yetiştiriliyorlar sorumluluk veriyorlar küçük yaştan bizde ise aman kızım aman oğlum diye yetiştiriliyor. Sonrası malum büyüyünce ne yapacağını bilemeyen özgüvensiz gelecek kaygılı bir birey ortaya çıkıyor.
Çocuk biraz huysuzlanınca sopayla girişmiyorlar, merak edip bir soru sorunca "bir sus be" demiyorlar, amcalarına pipi göstermek yerine insanlarla empati kurmayı o yaştan öğretiyorlar, bunlardan dolayı olabilir belki
Güzel ve özgür yetiştiriliyo çünkü
Bizde islam belası var
Kültür/gelenek belası var
Çocuğa şiddet ve çocuğa tapmak var
Çocuğa yalandan sevgi sözcükleri söylemek var
Hiçbişey gerçek değil, hiçbişey samimi değil
Aşırı bir cinsiyetçilik öğretiliyor
Türkiye'de çocuk yetiştirilmiyor, idare ediliyor...
Sadece çocukları değil kendileri de daha olgun, yetişme tarzı daha erken yaşta hayata atılmak vs. Türkiyede 30 yaş grubu bile hala ailesiyle yaşıyor mesela
sorumluluk almayı ufak yaşta öğreniyorlar. hata yaptıklarında onlarla konuşan (evet bağıran değil) anne babaları var. aynı şekilde bir sorun yaşadıklarında anne babalarına danışabiliyorlar ve onlarla beraber çözüm yolları üretiyorlar.
olgunluk değil bu, sorumluluk. olması gereken bence. çocuğum olursa böyle yetiştirmek isterim.
Sürekli pohpohlanmıyorlar
Düştüklerinde kendileri kalkıyorlar
Aileleriyle konuşuyorlar
Kısacası küçük yaşta hayatı kendileri öğreniyorlar :)
çünkü aile bilinçli oluyor genelde yani sadece yabancılara bağlamıyorum bunu ailesi olgun ve bilinçli olan insanların kendileri de daha bilinçli oluyor
adamların hiç bi derdi yok ki rahatça para kazanıyor ailesiyle daha fazla zaman geçiriyor
Özgür yetistirmek sorumluluklarla farkına vardirmak yerine kisıtlama germe kızıp bağırma böyle ortamda çocuk nirmal olmasi zaten beklenilemez kb. yın
Hep sıfır bir tarzı diziler yüzünden bizim çocuklarımız bozuldu
yetiştirme tarzları farklı çünkü , 21 yaşındayım annem hala bebekmişim gibi davranıyo farkımız bu
Yetistirilme
Yetiştirme tarzı
Ben tam tersini düşünüyorum anxjsncj
Çocuğun yetiştirilme şekliyle ilgili bence.
Yetiştirilme farkı, yabancı çocuklar evinin bahçesinde annesiyle babasıyla oyun oynuyorlar, bizim çocuklarımız sokakta küfür ve şiddet içinde büyüyorlar, ben böyle bir şey görmedim diye bilirisin ama çoğu kente ve semte böyle durumlar mevcut.
Bizden daha iyi yetiştiriliyorlar, çünkü adamıların derdi yok bizde geçim derdi, farklı sıkıntılar insanlar vaktini ailesine ayırabiliyor bizde böyle bir şey çok da mümkün olmuyor
Kelime hazneleri de bizimkilerden fazla ne hikmetse.
eğitim sistemi çok daha kaliteli akıllarını kullanıyorlar sürekli yeni fikirler üretmeye çalışıyorlar
telefonu eline verip sokağa salmakla olmuyor o işler
tam tersi düsünüyorum.
Yabancı Uyruklu Çocuklar Türk Çocuklarından Daha Olgun, Neden?
Aile sistemindeki ilişkiler, konuşulan dil, aile mizahı, günlük hayatta yaptığımız her hareket çocuklarımıza örtük öğrenme yoluyla geçmektedir. Albert Bandura'nın sosyal öğrenme hususunda yapmış olduğu araştırma, okul öncesi çağı çocuklarını kapsamıştır. Araştırmada; yetişkin bir bireyin şişme bir oyuncağa uyguladığı şiddet davranışları içeren görsel izletilmiş.
Yetişkin araştırmacı görselde oyuncağa saldırır, çekiçle vurur. Aynı yaş aralığında video izleyen ve izlemeyenler olarak iki grup çocuk aynı odada tek başına bırakılır, davranışları kayıt altına alınır ve görülür ki şiddet görseline maruz bırakılan çocuklar, şiddet davranışını devam ettirmiş hatta daha farklı şekilde de şiddet uygulama yöntemleri de göstermiştir. Kısacası, tutumlarımız ve davranışlarımız çocuklarımız üzerinde oldukça etkilidir. Ve tüm bu davranışlar içerisine çocuklara da bir birey olarak davranmak, çocuğun olgunlaşma sürecinde önemli bir rol oynar.
Kendi ayakları üzerinde durabilen, kendi menfaatini savunabilen ve özerkliğini sağlayabilecek bireyler yetiştirmek istiyorsak, bu konuda üzerinde durulması gereken başlıklar şöyledir.