Her şey çok yapay ve yorucu geliyor. Çıktıkça daha çok yoruluyorum, toplu taşımadan nefret ediyorum ya da cafelerden veya avmlerden. Sanki insanlık bu noktaya gelmemeliydi. Bu noktaya gelmemiz doğal değildi. Yanlış bir yola saptık çok önceden ve artık bu yoldan dönemiyoruz da. Bize gelişmişlik diye yedirilen bu atılımlar doğal bir şekilde gelişmedi ve biz bunlara ayak uyduramadık. Dolayısıyla çok mutsuzuz. İnsanlar mutlu olmak için kendilerini uyuşturuyorlar. Kendilerini, bize kendini bırak seni mutlu edicem diyen otoritelere teslim ediyorlar ve onlar onları gıdıklıyor ve mutlu oluyorlar ama ne zaman ki bu düzenin farkına varıp bu otoritelere karşı çıkıyorsunuz o zaman çok boş bir noktada kalıyorsunuz. Benim şu anki halim de bu sanırım. Bu ruh halinden çıkamayacakmış gibi hissediyorum.
Güncellemeler
2 ay
Elinizde zaman var, mekan var fakat yaptıklarınız bu mekanı ve zamanı doldurmuyor, dolduramıyor. Bir şeyi yapmak için yapıyorsunuz, yapmanız gerektiği için değil.
Dışarıda gezmek için bir sebep bulamıyorum artık, ben gibi olan var mı?
Cevap Yaz
41 Cevap
Beğen
Paylaş
Takip Et
11 kişi beğendi
Cevabın nedir?
Cevap Yaz
Bi’Bot Seçimi
En İyi Cevap
Gizli Üye
(18-24)
2 ay
çok doğru şeylere değinmişsin her şey şov ve yüzeysel bunda en büyük etken tabiki de kapitalizm sosyal medya ile bilinli şekilde bütün neslin ahlaki ve manevi değerleri yok ediliyor herkes birbirine benzetiliyor düşünce olarak bile bu konunun farkında olan birisi olmasına sevindim 👸🙌🏻👏🏻
0
6 Yorumla
Soran
2 ay
Peki ne yapıcaz? İnsanlardan uzaklaşsak desem iletişimden hepten kopan adamın kime ne yararı olacak ki, elbette uzlete çekilmeli kişiler kimi zaman fakat komple keşiş gibi yaşamak işin epey kolayına kaçmak işin bir hayli kolayına kaçmak diye düşünüyorum.
ben bunu fark ediyordum bayadır ama toplumdan soyutlanmak biraz korkutabiliyor bunun yerine benim görüşüm her zaman gerçekçi olmak çoğu şov yapan kişi kolpa çünkü. ben instagramı sildim 3 ay falan oluyor ilk başta geri açarmıyım sıkılırmıyım diye düşünüyordum sonra instanın bağımlılık yapan yanını başka şeylerle doldurunca çok ihtiyaç duymuyorsun şu an kafam aşıtı rahat biliyorum oradaki her şey kolpa ne kendimi topluma beğendirme çabam var ne ilgi görme. benim görüşüm arkadaş çevreni mümkün olduğunca gerçekten yakın olduğun kişilerle az tutmak ve kendince doğru olanların peşinden kendini geliştirmeye çalışmak doğru olan şey
Etrafımdakiler bu şekilde düşünmediği için onlara katlanmak işkenceye dönüşüyor. Uzak tutmaya başladım artık istemsiz bir şekilde gelişti bu. Hiç kimseyle takılmayıp kendi içime çekilsem insanlar asosyal dağdan mı geldin gözüyle bakıyor. Anlatamıyorsun işte olayın psikolojik değil doğal bir şey olduğunu..
evet bir yerden sonra seçim yapmak gerekiyor yanlış bir şeye herkes inansa bile onu doğru yapmaz o yüzden yakınımdakiler katılmıyorsa kendi görüşüdür mesafe koymaya çalışıyorum insanlar öyle düşünüyor diye kendi doğrularımdan taviz verecek değilim kim olursa olsun
Aynı durumdayız kuzen. Sana bu konuda çok hak veriyorum. Ama ben yine de hayattan tamamen kopmamak adına kendimi zorluyorum. Geçen mesela bi solcuyla tanıştım adam Heraklitos'un ettiği sözü Karl Marx'a ait sanıyor. Komünist manifestoyu baştan aşağı okudum diyor, sorduğum soruların hiç birine cevap veremiyor. Okumuşunun da okumamışın da canım olduğu, böyle saçma sapan bi memlekette yaşıyoruz maalesef.
0
3 Yorumla
Soran
2 ay
Ben komünist değilim anarşistim. Yaşadığım doğruluğun içerisinde bulunduğum sistemden nefret ediyorum. Çünkü insanlara fikirlerimi anlatıyorum veya bir şeyin aktivizmini yapıyorum ama günün sonunda ben herkesin gördüğü az çok bildiği öğrenci hayatını yaşamaya devam eden biriyim. Ancak bunlar üzerine kafa yoruyorsun ve bir şeyler yapıyorsunama niçin yapıyorsun kimin için yapıyorsun neden bu sen olasın yani bazen insan düşünüyor. Keşke kendi jenerasyonumdakiler gibi arkadaşlarıyla takılan eğlenen kafasını bunlara yormayan biri olmayı çok isterdim. Ben içerisine girip değiştirmenin tohumlarını atmaya çalıştığım bu sistemin zaten bir parçasıyken buna rağmen karşısında olan bir insanım. Bu çok zor bir şey. Kendi içine kapanmaktan öteye gidemiyorsun. İnsanlar da hâliyle asosyal gözüyle bakıyor. Değilim yani bilmiyorum bu hâlet-i ruhiyeyi nasıl açıklayabilirim nasıl tasvir edebilirim. Kafanı buladıysam özür dilerim.
Kafamı bulandırmadın, aksine söylediklerin beni geleceğe dair umutlandırdı. Jenerasyonunun içerisinde senin gibi sorumlu ve kaliteli düşünen bireylerin olması az da olsa çok güzel. Ben de ne komünist ne de anarşistim. Açıkcası kişilerin fikirlerinin herhangi bir kalıba sokulmasınıda doğru bulmuyorum. O kalıba girdiğimizde, zaten bizimde o sevmediğimiz sistemin bir dişlisi haline geldiğimize inanıyorum. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama senin adına mücadeleyi bırakmamanı, asla umutsuz olmamanı ve çabalarının boşa gideceği fikrinden uzaklaşmanı diliyorum. Onlar sana sonunu bildiğin filmler gibi gelselerde, olur ya da olmaz arasında gidip gelip bocalama. Biraz akışına bırak yoksa mangala atılan eski gösterişli ağaçlar misali kül olursun öyle. Başını ağrıttıysam ben özür dilerim.
Öncelikle teşekkür ederim okuyup kaale aldığından ötürü. Aslında bizi birleştiren şeyler ayıranlardan daha fazla ancak geçmişteki aktivistler yok. İnsanlara sisteme karşı mücadele vermiyorsunuz, sistemin ortağısınız diyerek üstten bakıp onları yaftalıyorum ama ben de sisteme karşı mücadele veremiyorum. Ben de sistemin içerisindeyim. O kadar sistem içerisinde büyüyüp o kadar sistem tarafından yetiştirilmişsin ki karşı gelemiyorsun. Çok güzel bir yere değindin. Şimdiye kadar sistemi değiştirmek için yola çıkanların sistem tarafından dönüştürüldüğü gerçeği beni asıl korkutan şey. Ancak bu girdiğim işler böyle insanlara uygun işler değil bu işler gerçekten çok güzel hislerle girilip güdülebilecek üzerine var olunacak mevzular değil. Her şeye rağmen yine de bazı şeylerin çok erken farkına vardığımı düşünüyorum çok daha geç farkına varabilirdim. Varsa bir kazancım budur.
Evet bende öyleyim çok sıktı artık zaten insan görünce elim ayağım titriyor anksiyetem azıyor hiç gerek yok aksiyona sonra bayılırım falan çantamdakileri alıp kaçarlar
İnsan bir makinedir bazen soyallesmeye ihtiyac olur bazen yalnız kalmaya sen kendi içini dinle neye ihtiyacın varsa onu yap kimse seni zorla dışarı çıkartmaz zaten hayır desen yeterli.
Peki ne yapmalıyım? İhtiyacım olmadıkça dışarı çıkıp insanlara katlanmak istemiyorum. İletişim kurmakta zorlandığımdan falan değil, hakikaten o kadar uçlarda hayat sürüyorlar ki gerçeklikten uzak, yapay. Çok sıkıldım artık.
En İyi Cevap