Adaletsizliğin ve Çaresizliğin Filmi: Do - Ga - Ni

Do Ga Ni

Öncelikle uyarayım:

Bu film içinizi burkabilir, canınızı sıkabilir, sizi üzebilir, gözlerinizi doldurabilir, ağlatabilir, isyan ettirebilir, dolu dolu küfür ettirebilir, insanlardan tiksindirebilir ve insanlığınızdan da soğutabilir. Ama en önemlisi içinde yaşadığınız ülke ve dünyanın tüm çirkinliklerini yüzünüze tokat gibi çarpabilir Do-ga-ni

Şimdi, nedir necidir diye öğrenmek istiyor musunuz? O halde gelin, size gerçek bir olayın iğrenç yansımasını sunayım.

Bize yabancı gelmeyen bir hikaye

Filmimizin adı DO-GA-Nİ yani Sessizlik Kore filmi , 2011 Yapımı bu film ne vurdu kırdılı, ne aksiyonlu ne de Kore sinemasına ait o mizah anlayışlı bir anlatıma sahip değil. Çünkü, konusu acı ve iğrenç bir gerçeğe dayanıyor.

2000 ile 2005 yılları arasında Güney Kore'nin Gwangju isimli bölgesindeki Inhwa okulunda yaşanan olay anlatılır. Bu olayda okuldaki çocuklara uygulanan cinsel istismar ve şiddet önce bir kitapla dünyaya açılır. Kitabın yazarı Gong Ji Young bir gün kendisine gelen oyuncu Yoo Gong'un bu olaylardan çok etkilendiğini ve kitabın senaryolaştırılıp bir film ile sinemaya aktarılmasını ister. Gerisi de zaten kendiliğinden gelişir.

Filmimizin konusu ise kısaca şöyle: Üniversitedeki profesörünün tavsiyesi ve yönlendirmesi ile genç resim öğretmeni Kang In - Ho (Yoo Gong) Güney Kore'nin sisler şehri olarak bilinen Mujin bölgesindeki bir akademiye gider. Sağır ve dilsiz çocuklara eğitim veren okulda ilk şaşkınlığını kendisinden uzak duran, eli yüzü yara bere içindeki çocuklar ile yaşar. Daha sonrasında ise okul müdürünün ikizi olan idare müdürünün okula bağış fonu istemesi yaşanır. Genç resim öğretmeni bir yandan hasta kızı diğer yandan annesi ile de sürekli iletişim halindedir. Ve bir gün okulun kızlar tuvaletinde duyduğu çığlığın ardından okulda garip şeylerin döndüğünü hisseder.

Tabi yeni bir öğretmen olarak bazı olaylara denk gelmesi ve bunlar karşısında ilk etapta kayıtsız kalması can sıkıcı olabiliyor. Ancak herkesin bir kırılma ve dönüm noktası vardır. Öğretmen Kang da bu kırılma noktasını yine bir öğrenciye uygulanan şiddet sırasında yaşıyor ve ipler kopuyor. Tesadüfen ilk sahnelerde tamircide tanıştığı ve Mujin şehri İnsan Hakları Örgütü mensubu olan Yoo Jin'den (Yu-mi Jung) yardım ister ve öğrenciyi hastaneye götürürler.

Sonrasında ne mi oluyor? Film boyunca çok kirli işlerin döndüğü okulun bir eğitim kurumu değil, bir çile ve iğrençlik merkezi olduğunu anlıyoruz. Okul filmleri Kore yapımı olan en iyi filmlerden.

Din ve para bazı şeylerin üstünü örter

Olaylar artık daha da belirgin hale geldiğinde insanlığınızdan tiksiniyorsunuz. Yaşanan olayın filmde değil, orada değil, burada kendi ülkemizde hemen hemen her gün yaşandığını da bilmek bu tiksintiyi daha da kuvvetli hale getiriyor. Kussanız içinizden insanlığınızın çürümüşlüğü dökülür. İşte bu çürümüşlüğün hem filmde hem de gerçek hayatta üstünü örten ve görünmez kılan şey din ve para!

Zira okul müdürlerinin hem iyi bir dindar profiline sahip olması, hem hayır işlerine olan yardımları hem de statüleri ile birlikte gelen maddi güçleri ört bas işlerini hep sağlamış ve sağlıyor da.

Ben filmi izlerken sık sık tiksindim. Hem erkekliğimden, hem insanlığımdan hem de dünyaya yaptıklarımızdan. Yer yer gözlerim doldu, ağlama noktasına da geldim ama içimde en faal olan şey koyu bir şiddet ve intikam isteğiydi.

Filmin en can alıcı noktaları istismara uğrayan sağır ve dilsiz çocukların insan hakları örgütüne ait şubede kamera karşısında verdikleri ifadelerdi. Çocukların oyunculuklarına ise diyecek hiçbir lafım yok!

Bu itirafları izlerken ülkemizde yaşanmış, yaşanan ve yaşanması da muhtemel olayları düşünüyor insan. Aklınıza gelmiyor resmen kafanızı delip içine zorla acıta acıta giriyor.

Zira çocuk istismarı ile fazlasıyla kirlenmiş bir millet olup çıktık.

Adaleti sağlayanlar da çürüdüyse ne yapacağız?

Filmdeki mahkeme öncesi ve mahkeme sırasındaki sahneler de adaletin daha doğrusu adaletsizliğin boyutunu yüzümüze vuruyor. Ama dedim ya yabancı değiliz bu olaylara. Her gün bu filmin bir yenisi oynuyor hayatlarımızın ortasında.

Dini kullanarak bir yerlere gelmiş olan insanların din sömürüsü, onları yüce kişilikler olarak görenlerin körü körüne olan bağlılıkları, olayları sorgulamak yerine mağdurları suçlayıp onları düşman ilan etmeleri, koyu bağnazlıkları ve statü ile ortaya çıkan maddi gücün kirli ağlar örüp insanları mevki ve makam yoluyla nasıl dize getirdikleri de filmde çok güzel anlatılmış. En kötüsü ise adli makamlarda bizden yana olduğunu sandığımız insanların, insanlıklarını paraya ve mevkiye satıp nasıl ihanet ettiklerini görmekti. En kuvvetli delilin sırf mevki uğruna satılması sizi öyle bir sinir edecek ki, dişlerinizi sıkarken çıkan sesi işiteceksiniz!

Evet, bu film güllük gülistanlık değil. KS camiası içindeki güzellik ve neşe kaynağı olan şeylerden biri de değil. Bu film sizden daha da gerçek!

Bu yüzden izlemeden önce yanınızda çocuk olmasın! İlaveten izlemeden önce insanlık kıyafetinizi giyin ve düğmelerini sıkıca ilikleyin.

Film anlamsızlık ve boşlukla bitiyor. Hala mahkemenin ve adalet arayışının sürdüğünü belirtiyor. Ama en çok da son repliği ile oturduğunuz yere sizi mıhlıyor ve iyi bir ders veriyor. İşte o replik:

Bu arada filmi sitedeki bir arkadaş tavsiye etti ve benceyi yazmamı o rica etti. Ona da buradan ayrıca teşekkürler.