Hayat ilerledikçe insanlar değişiyor, dostluklar dönüşüyor, kimileri yol ayrımında kalıyor. Başta içini açtığın, en derin duygularını paylaştığın kişiler zamanla yabancılaşıyor. Herkes seni tanıdığını sanıyor ama aslında sadece gösterdiğin kadarını görüyor. Gerçek seni bilenler, içini okuyanlar, gözünden halini anlayanlar çok az kalıyor. Çünkü herkes yanında kalmayı hak etmiyor. Peki, senin hayatında seni gerçekten içten anlayan, olduğun gibi kabul eden kaç kişi kaldı ve bu sayının bu kadar az olmasının nedeni ne sence?
Gerçek seni bilen kaç kişi kaldı hayatında, ve o sayı neden bu kadar az?
Hiç kalmadı zaten ben, kişiliğimi benliğimi kolay kolay başkalarına yansıtabilen anlatabilen bir yapıya hiç sahip olmadım. benim Bunu yaptığım insan sayısı en fazla ikidir Üçtür onları da zaman içerisinde kaybettim zaten o kişileri. anlaşmazlıklar problemler yaşadık ve artık hiçbiri yok.
Bugün beni mutlu eden insan ve haberler oldu. Bende şaşırıyorum bazen ne yapacağımı. Gerçek beni bilen çok az kişi kaldı hayatımda… Belki bir, belki iki. Hatta bazen o bir kişinin bile hâlâ anlayıp anlamadığını sorguluyorum. Neden mi bu kadar az? Çünkü insanlar genelde görmek istediklerini görür, duymak istediklerini duyar. Gerçek seni göstermek, maskesiz halinle ortada durmak cesaret ister ama o cesaret çoğu zaman yalnızlıkla ödüllendirilir. Anlatırsın, susarlar. Açılırsın, yargılanırsın. Zamanla susmayı öğrenirsin. En derindekileri, en kırılgan yanlarını sadece saklarsın. Anlayana değil, anlayabilecek olana bile nadiren denk gelirsin. O yüzden… gerçek seni bilen az kişi kalır. Çünkü senin gerçeğini kaldırabilecek omuz çok nadirdir.
Önemli olan sayısı değil doğru ve kaliteli insanlar önemlidir. Benim sevenlerim çoktur ama karakteri ve kaliteli birine uyumlu olması oda bir tane var kendisine çok severim. 🎈✨
Aslında bu çok basit bir şey. Kimse kimseyi ilgilendirmiyor, herkes kendi sorunuyla, kendi problemi ile ilgileniyor, bu yüzden gerçek seni kimse zaten anlayamaz. Ben gerçekçi olmayı çok seviyorum, hayal dünyasında kendimi kandırmayı asla sevmem. Şimdi kalkıp klasikleşmiş gerçek beni kimse anlayamaz, kimse hak etmez demeyeceğim, Kimse kimsenin umurunda değil, bu kadar basit.