Biz biliyorduk bir şekilde hissediyorduk hep; tanışmıştık fakat son nefeslerimizi vereceğimiz ana kadar yan yana durmayacaktık.. O benim hikayemde bana "ders veren/beni sarsan" kişi olacaktı; ben onun hikayesinde "dersini alıp onu bırakmış kişi" olacaktım. Her anımızı; ağaçtan düşeceğini bilen bir yaprak gibi yaşıyorduk... Eninde sonunda düşecektik... düşmeliydik ki yeniden kollarımızı açıp yaşayabilelim diye kendi doğrumuzu... Düşeceğiz hepimiz ki mecalimizi bulalım yeniden...
