Kalbim kırıldı. İçimde bir burukluk var. Nasıl geçer ki bu?

Öyle olacak mecbur

Ergen olduğumu düşünmüyorum, çoktan çıktım. Ayrıca bir erkekle ilgili demedim ki. Üzgünüm dedim.

Güzel fikirmiş ama gerçekten hak etmediğim bir muamele gördüm. Bazı insanlar çok kaba.

Kim kıymadı ki? 🥲

Şöyle bir söz vardı:

"Anlamaya çalışma hayat böyledir işte. Hep o kiyamadıklarınız kiyar size."

Ne yazık ki...

Anlatmasam daha iyi. Hatırladıkça yarayı bir kez daha açıyoruz. En güzeli kapatmak ve iyileştirmek.

Bazı şeyler kendimize kalsın.

Anlatınca daha mutsuz oluyorum. Tanıyorum kendimi.

Değer verdiğim birisi beni terk etti, sonsuza dek. Bu aşk falan değil daha özel bir mevzu.

O bana kalsın.

Yok kalsın

Ne gibi?

Hmm peki

Kahve değil de halden anlayan lazım bize.

Bu devirde kimsenin derdi kimseyi ilgilendirmiyor gibi. Neden buradayım ondan da emin değilim. Burada halden anlayacak insan mı var sanki?

Hiç canım istemiyor.

Anlatmasam daha iyi.

Hmm peki